Strój ludowy - w ubiorze męskim najbardziej charakterystyczna była cuwa, czyli biała sukmana z dużym prostokątnym kołnierzem. W okolicy Grybowa noszono cuwy ciemne zdobione na rękawach i kołnierzu tkanymi pasami białej wełny; kołnierz obszyty był licznymi frędzlami. W lecie ubierano płótniaki zdobione na kołnierzu czerwonym sukienkiem. Spodnie noszono płócienne, w zimie sukienne, granatowe. Na koszule zakładano ciemnobłękitne, sukienne kamizelki zdobione błyszczącymi guzikami. Przepasywano się szerokim pasem ze skóry tłoczonej w geometryczne wzory, wybijanym mosiężnymi kapslami. Głowę okrywano magierką lub kapeluszem słomianym, a w święta filcowym, czarnym. Na nogach noszono karbik", czarne lub żółte. Strój kobiecy składał się z bogato haftowanej, białej i lnianej bluzki, zdobionego tybetowego gorsetu z wszytymi w pasie lnianymi tackami. Spódnice noszono tybetowe lub czerwone zwane piekielnicami. Okrywały je z przodu zapaski białe, wyszywane białym haftem. Na ramiona zarzucano prostokątną chustę, tzw. dzionko. Obuwie stanowiły żółte buty z cholewami, wybijane wzorzyście na napiętkach mosiężnymi gwoździkami.
