W 1820 roku posiadająca prawa miejskie Łódź była niewielką osadą zamieszkałą przez 767 osób, głównie Polaków i Żydów. Wydane przez namiestnika Królestwa Polskiego, gen. Józefa Zajączkowskiego postanowienie gwarantujące przyszłym fabrykantom odpowiednie warunki osiedlania się sprawiło, że w latach trzydziestych XIX wieku do Łodzi zaczęli masowo przybywać niemieccy rękodzielnicy, przede wszystkim tkacze i sukiennicy. Pierwsza przędzalnia bawełny uruchomiona przez Christiana Wendischa rozpoczęła produkcję w 1827 roku. Kolejna została uruchomiona przez Ludwika Geyera w 1828 roku. To w niej 9 lat później zainstalowano pierwszą w Łodzi maszynę parową. Początek lat pięćdziesiątych XIX wieku to nowy etap rozwoju łódzkiego przemysłu związany z budową imperium Karola Scheiblera. Wraz z rozkwitem przemysłu tekstylnego majątki przybyłych do Łodzi fabrykantów powiększały się. Zaczęto budować okazałe fabryki i pałace, które dziś stanowią dziedzictwo kulturowe Łodzi. Szlak turystyczny obejmujący budynki wielkich przemysłowców niemieckiego pochodzenia: Scheiblera, Schweikerta, Geyera, Grohmana, Heinzla, a także kościoły ewangelickie oraz budynki użyteczności publicznej, niemieckie teatry i szkoły, ma za zadanie przybliżyć łodzianom, a także turystom odwiedzającym Łódź, historię miasta.
