Średniowiecze (400-1350) to czas gwałtownego rozwoju technik malarskich, głównie na desce: tempery, później oleju, a także fresku. Powszechna była tematyka religijna, na wschodzie Europy powstawały doskonałe ikony. Charakterystyczne dla średniowiecza jest hierarchiczne i idealistyczne przedstawianie postaci. Osoby ważniejsze są więc większe. Nie przywiązywano wielkiej wagi do realizmu anatomicznego, stąd liczne przekłamania w proporcjach ciała, "płaskość" postaci i obrazu. Malarstwo uzupełniano chętnie złotem, wykładając złotymi płatkami powierzchnię malowanej deski. Pod koniec średniowiecza lub na początku renesansu pojawił się pejzaż.W średniowieczu sztuka jest w większym stopniu zainteresowana znakiem, niż obrazem rzeczywistości, stąd akt w swoim świeckim znaczeniu raczej nie występuje, nagość pojawia się jednak w przedstawieniach Adama i Ewy, lub grzeszników, o których zepsuciu miała naocznie zaświadczać.Malarstwo okresu średniowiecza najchętniej podejmuje tematykę związaną z życiem i męczeństwem Chrystusa. Popularne są także obrazy przedstawiające Madonnę w otoczeniu aniołów, sceny sądu ostatecznego oraz dzieła obrazujące śmierć. Malarstwo wieków średnich przepełnione jest symboliką biblijną, ale obok dzieł sakralnych powstają także portrety możnych, książąt i władców. Malarze: · Giotto (freski w bazylice św. Franciszka w Asyżu) · Hubert i Jan von Eyckowie (Ołtarz baranka Bożego z Gandawy) · Hans Memling (Sąd Ostateczny) · Hieronim Bosch (Sąd Ostateczny)
