Witaj Tomku. Na wstępie listu serdecznie Cię pozdrawiam i ściskam. Dawno się nie widzieliśmy i nie rozmawialiśmy ze sobą. Przyznam szczerze, że brak mi naszych wspólnych wypraw nad jezioro i szalonych zabaw. Tak to niestety jest jak trzeba przeprowadzić się do innego miasta. Nowa szkoła, nowi ludzie, miejsca, wszystko obce i nieznane. Na początku było mi strasznie źle i smutno. Nie znałem nikogo z osiedla, nie wiedziałem gdzie można się zabawić. Pierwsze dni w nowej szkole były straszne. Koledzy traktowali mnie chłodno, jak jakiegoś ufoludka. Niby rozmawiali ze mną, ale to było jakieś sztuczne. Mieli już swoją zgraną paczkę i nie chcieli w niej chyba obcego. Po szkole wracałem do domu i siedziałem tam do wieczora. Jak mi wtedy było smutno i źle. Czułem się samotny i opuszczony. Tak bardzo chciałem wrócić do Was. Wszystko zmieniło się, w pewien poniedziałek. Mięliśmy przygotować wypracowanie na temat : co rąbią twoi rodzice. Opisałem pracę mojego taty, a że jest on wojskowym, to wzbudziło w klasie ogromny podziw. Jeszcze po lekcji koledzy wypytywali mnie o różne sprawy związane z armią. Odpowiadając na ich pytania poczułem się nawet trochę ważny. Od tego czasu polubili mnie i zapraszali do wspólnych zabaw i wyjść po szkole. Było super. To było pół roku temu, teraz czuję się w szkole jak swój. Mam już swoją paczkę, razem chodzimy na mecze i na wyprawy. Nie zapomnę jednak tego czasu zanim się zaaklimatyzowałem. Nie życzę nikomu takiej samotności. Zawsze lepiej jest być w grupie.Czuć się komuś potrzebnym. Na zakończenie chciałbym, abyś pozdrowił odemnie całą naszą klasę, szczególnie Pawła i Andrzeja. Zawsze będę o Was pamiętał. Serdecznie Cię pozdrawiam, napisz co u Ciebie. Dozobaczenia w wakacje. Michał
Drogi`Maćku! Serdecznie`Cię`pozdrawiam. piszę`do`Ciebie`ten`list,gdyz`chciałbym`Ci`się`zwierzyć`z`mojego`problemu. Ostatnio`przytrafiały`mi`się`dziwne,smutne`sytuacje.Czułem`się`wtedy`bardzo`samotny`i`załamany. Dzień`przed`moimi`urodzinami`zerwała`ze`mna`moja`dziewczyna.Nie`spodziewałem`sie`tego,gdyzukładało`nam`się`wspaniale.Tak`przynajmniej`mi`się`wydawało.byłem`pewien,ze`między`nami`jest`jakies`głębsze`uczucie,ze`ona`kocha`mnie`tak,jak`ja`ją.Nie`wiedziałem,ze`dojdzie`do`sytuacji,ze`mnie`zostawi.Jeszcze`dwa`dni`wczesniej`bylismy`na`romantycznej`randce`w`parku.Był`wtedy`ciepły,czerwcowy`wieczór,trzymalismy`się`za`ręce`i`patzylismy`sobie`w`oczy.Mówiła,że`cieszy`się`z`naszej`znajomosci`i`z`tego,ze`jestem`Jej`chłopakiem.zapewniała`mnie`o`swojej`miłosci`do`mnie... Bardzo`Ją`kochałem`i`kocham`nadal.Zrobiłbym`dla`Niej`wszystko. Jednak`pewnego`dnia`zdarzyło`sie`cos`co`zmieniło`moje`zycie. Umówiłem`się`z`moja`dziewczyną`na`kolejną`randkę.Mielismy`iść`znowu`do`parku.I`poszlismy...Usiedlismy`na`"naszej"`ławeczce`i`w`pewnym`momencie`zauwazyłem,ze`Ola(tak`miała`na`imię`moja`dziewczyna)jest`jakaś`nieobecna.Objąłem`ją,przytuliłem`mocno`i`zapytałem`czemu`jest`smutna? Wtedy`odepchnęła`mnie,krzyknęła,że`z`nami`koniec`i`pobiegła`w`stronę`domu. Stałem`jak`"wmurowany"`dłuższą`chwilę,nie`wiedziałem,co`się`dzieje...Nic`nie`rozumiałem. Bezsilny`usiadłem`na`"naszej"`ławeczce`i`zadawałem`sobie`pytania:"dlaczego?","co`ja`takiego`zrobiłem?" Siedziałem`w`parku`kilka`godzin.Łzy`same`płynęły`mi`po`policzkach.Serce`biło`jak`młot.Czułem`się`bardzo`samotny`,zdradzony,opuszczony. Nie`podała`mi`zadnego`powodu`rozstania,to`był`cios`prosto`w`serce. Do`tej`pory`Maćku`nie`mogę`się`pogodzić`z`zerwaniem`z`Olą. Widuję`Ją`czasem`z`jakimś`przystojnym`chłopakiem.Kiedys`nawet`spotkałem`ich`w`parku.Siedzieli`na`"naszej"`ławeczce`i`obejmowali`się. Myślę`,że`czas`zaleczy`rany`i`mam`nadzieję,że`kiedyś`spotkam`kogos,z`kim`znowu`będę`szczęśliwy,ale`znajdziemy`sobie`inną`ławeczkę.Może`los`nie`pozwoli`nam`się`rozstać. Pozdrawiam`Cię`Maćku`bardzo`serdecznie`i`mam`nadzieję`że`niedługo`się`spotkamy.Nadchodzą`wakacje,może`wyjedziemy`gdzieś`razem?Co`Ty`na`to? .......(tu`wpisz`swoje`imię)
