Referat: Cywilizacja życia i cywilizacja miłości kontra cywilizacja śmierci.

2010-06-12 Gwidona, Leonii, Niny "Nie ma czegoś takiego, jak wielki talent bez wielkiej siły woli". Honoriusz Balzak Cywilizacja śmierci kontra Cywilizacja miłości Ścieranie tych dwóch cywilizacji widać i w Starym Sączu. Na tablicach ogłoszeń pojawiły się plakaty i obrazki przedstawiające poczęte dzieci w różnych fazach ich rozwoju. Również można spotkać w tych miejscach forum publicznego napisy – słowa Jana Pawła II dotyczące ochrony życia. Po jakimś czasie uważny obserwator życia publicznego podpatrzy, że coś jeszcze kolorowego, oprócz ogłoszeń drobnych i reklam się pojawiło. Oto plakat drukowany “ręcznie” , kolorowy o zagadkowej grafice i kontrowersyjnych treściach. Na pierwszy plan wysuwają się kobiece oczy, twarz podzielona na pół, całość imitująca twarz kobiety białej i czarnej co może sugerować ogólnoświatowy zakres “problemu”. Głównym hasłem plakatu jest: “Twoje ciało to pole walki”. Plakat można odebrać bardzo osobiście – bowiem dotyczy on każdej kobiety. Wyraźne stwierdzenie, że w ciele toczy się walka nie nastawia pozytywnie do swego ciała, czyli do samej siebie-kobietę. Dalsze treści pisane mniejszą czcionką namawiają do walki o prawa kobiet, do walki o prawo do aborcji i do walki o wychowanie seksualne. Odbiór całości jest bardzo negatywny. Słowo tak często używane ”walka” nastawia bojowo. Ktoś kto rozwiesza te plakaty ma tupet, wiszą one nawet na tablicach przy Kościele a powszechnie wiadomo, jakie zdanie nt. aborcji ma Kościół. Niestety ten ktoś jeszcze dopuścił się wykroczenia, ponieważ nakleił plakat w miejscu niedozwolonym, na prywatnym szyldzie firmowym. Po cichu domyślam się, że rzecz tę zrobili młodzi ludzie, ponieważ młodośc może nie tylko charakteryzowac rozmach, ale też brak rozsądku. Znamiennym jest moment rozplakatowania naszego miasta, dnia 31 marca będziemy obchodzić Dzień Świętości Życia ustanowiony przez Jana Pawła II. Patrząc na plakat, myślę sobie, dzięki Bogu jestem chrześcijanką i kocham zdrową miłością swoje ciało i nie jest ono dla mnie absolutnie polem do walki-jest świątynią Boga. A dziecko poczęte we mnie nie jest częścią mojego ciała-to fakt a nie moje odczucie subiektywne(!), z którą muszę toczyć walkę! Tym samym treść tego plakatu “nie zasadza się” na mnie, bo jestem tym kim jestem. Ale zastanawiam się poważnie, w jaki sposób te treści mogą wpłynąć na moje młodsze koleżanki? Czy one nie zaczną postrzegać w nich poczętego życia, jako swej części ciała, z którą należy walczyć? A dosłownie, którą należy zabić? Mogą. W pierwszym odruchu pomyślałam, że plakaty pozdzieram i w emocji ręce się rwały do tego. Ale na spokojnie przemyślałam sprawę. Pan Bóg nie łamie nigdy wolności wyboru człowieka więc ja tym bardziej nie mogę. Plakaty popierające życie i plakaty popierające śmierć wiszą obok siebie...tak, jak Cywilizacja miłości żyje obok Cywilizacji śmierci... Do ludzi, którzy rozklejają plakaty namawiające do walki m.in. o prawo do aboracji: Rozumiem, iż możecie nie podzielać poglądów w tej sprawie Kościoła Katolickiego, ale czy też odrzucacie to, co mówi współczesna nauka na ten temat ? Ostatnio przecież Królewska Rada Psychiatrów w Wielkiej Brytanii po wielu latach badań potwierdziła istnienie syndromu poaborcyjnego przyznając otwarcie, iż problem ten istnieje i stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia psychicznego kobiet. Więc to albo z Waszej strony brak wiedzy, albo świadome ignorowanie faktów, bądź też poddanie się manipulacji. Może w związku z zbliżającym się Dniem Świętości Życia warto zastanowić się nad wyborem jaką drogą powinien kroczyć człowiek. Niech każdy zastanowi się do kogo w swoim życiu chciałby nawiązywać, czy do człowieka, który mówił o miłości do drugiego człowieka, do Jana Pawła II, czy do człowieka, który innym zgotował śmierć - Hansa Franka, Generalnego Gubernatora ziem polskich podczas II wojny światowej, który jako pierwszy wprowadził u nas prawo do aborcji. Wybierasz życie, czy śmierc?