Opisz cmentarz a przy tym emocje jakie na nim odczuwasz. Proszę o rozbudowane opisy.

Cmentarz jest miejscem owianym bardzo nieprzyjemnymi odczuciami. Jest taki mroczny i pochmurny, nawet jeśli świeci słońce. Przy każdym kroku jest grób innej osoby, kiedy obok nich przechodze, mam świadomość, że jeżą tam martwe osoby, które duchowo juz opuściły nasz świat. Na cmentarzu zwykle panuje ponura atmosfera. Często spotyka się ludzi ubranych na czarno, opłakujących dopiero co zmarłego męża, żonę czy rodzica. Innym razem widzę rodzinę spokojnie, w smutku jedynie, zaświecające znicze nad grobem osoby umarłej dawno temu. Na każdym grobie świecą się lampiony, stoją kwiaty. Kilka młodych harcerek porządkuje te najstarsze nagrobki. Uliczkami spacerują ludzie pogrążeni w zadumie. To właśnie tutaj, na cmentarzu napadają mnie najgłębsze refleksje dotyczące życia, śmierci i sensu istnienia. Ale po odwiedzinach w tym sennym, smutnym miejscu, czuje sie taka oswobodzona i lekka na duchu.

Cmentarz. Wiele istnień spoczywa w jednym miejscu. Przechodząc alejkami oczom ukazują się nagrobki, niektóre skromnie nie rzucające się w oczy, inne zaś rażące przepychem. Na każdym zdjęcie, data śmierci, krótka adnotacja. Ludzie na portretach są uśmiechnięci. Zapewne nie przypuszczali wtedy, że się tu znajdą. Spoglądając na te zdjęcia odczuwam smutek, żal. Żadne z nich nie chciało odejść, zapewne mieli rodzinę przyjaciół. Jednak najgorzej jest mijać groby malutkich dzieci. Takich, które nawet nie poznały życia. Zostało im tak wczesnie odebrane. Jednak ogarnia mnie radość gdy widzę, że Ci ludzie nie zostali zapomniani. Symboliczny znicz palący się na grobie, wiązanka świeżych kwiatów. To wszystko sprawia, że cmentarz przestaje być taki ponury jak się wszystkim wydaje...