Język polski

przedstaw sylwetkę znanego aktora teatralnego

Odpowiedź

MmiluSs

Anna Dymna, z domu Dziadyk (ur. 20 lipca 1951 w Legnicy) - polska aktorka teatralna i filmowa, od 1973 roku związana z krakowskim Starym Teatrem. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, a od 1990 także wykładowca tej uczelni. Odznaczona Orderem Uśmiechu. Członkini Rady Programowej radia RMF Classic. Jeszcze w trakcie studiów została żoną Wiesława Dymnego. Po jego tragicznej śmierci (12 lutego 1978) ponownie wyszła za mąż za Zbigniewa Szotę (syn Michał, ur. ok. 1986), a potem za Krzysztofa Orzechowskiego. Dymna często podkreśla wielki wpływ jaki wywarła na nią barwna osobowość jej pierwszego męża. Z okazji poświęconego mu programu telewizyjnego w 20. rocznicę śmierci poprosiła ulubiony zespół swojego syna, Big Cyc, o napisanie trzech piosenek do jego tekstów ("Mam to w nosie", "Łazik z Tormesu" i "Wszyscy święci"). Dzięki udostępnionej przez nią twórczości Wiesława Dymnego (po części wcześniej nie publikowanej) grupa nagrała album "Wszyscy święci", w całości oparty na jego tekstach. Anna Dymna znana jest z działalności charytatywnej. W roku 2000 została odznaczona medalem Św. Brata Alberta za inicjowanie i wspieranie akcji charytatywnych na terenie Krakowa, szczególnie za pomoc na rzecz uchodźców z Kosowa i zaangażowanie w akcje wspomagające stowarzyszenia i organizacje osób niepełnosprawnych. Prowadzi w telewizji publicznej cykl comiesięcznych programów na temat integracji osób zdrowych i niepełnosprawnych "Anna Dymna Spotkajmy się". Efektem tego programu oraz nadsyłanych do niej pieniędzy jest założenie przez aktorkę fundacji "Mimo Wszystko". Jest szczególnie blisko związana z ośrodkiem dla niepełnosprawnych umysłowo w Radwanowicach. Ten kontakt zapoczątkowało zaproszenie do przewodniczenia jury przeglądu twórczości teatralnej osób niepełnosprawnych, potem sama zaczęła tam utrzymywać Warsztaty Terapii Artystycznej. 5 marca 2001 wraz z Fundacją im. Brata Alberta w zorganizowała Festiwal Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie "Albertiana", który odtąd odbywa się corocznie. powinno być dobrze:* pozdro:)

martuhaa

Zbigniew Zapasiewicz to jeden z najwybitniejszych polskich aktorów filmowych i teatralnych, pedagog.Urodził się 13 września 1934 roku w Warszawie. Zanim dostał się do PWST w Warszawie, przez rok był studentem Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej. Studia aktorskie ukończył w 1956 roku. Od początku kariery związany był ze sceną warszawską jak aktor teatrów: Młodej Warszawy, Klasycznego, Współczesnego, Polskiego i Dramatycznego, gdzie pełnił również funkcję dyrektora. Od 2001 roku jest aktorem teatru Powszechnego, z którym był związany jeszcze w latach 80-tych. W tamtej dekadzie pełnił również funkcję dziekana, a później prodziekana Wydziału Reżyserii warszawskiej PWST. Wcześniej był prodziekanem Wydziału Aktorskiego tej uczelni. Jego debiutem teatralnym była kreacja Galois w „Ostatniej nocy” w Teatrze Młodej Warszawy (1956), filmowym z kolei – epizodyczna rola w „Wianie” (1963) Jana Łomnickiego, do współpracy z którym powrócił kilkanaście lat później przy okazji realizacji „Akcji pod Arsenałem” (1977). Na scenie występował m.in. u Erwina Axera, Macieja Prusa, Jerzego Jarockiego, Kazimierza Dejmka, Zbigniewa Hübnera, Ludwika René, Gustawa Holoubka, Macieja Englerta i Adama Hanuszkiewicza. Od 1977 roku z powodzeniem udziela się jako reżyser teatralny. Jedną z jego najbardziej znanych ról scenicznych jest kreacja pana Cogito w wyreżyserowanych przez siebie inscenizacjach poezji Zbigniewa Herberta, zrealizowanych dla Teatru TV. Zapasiewicz jest laureatem licznych nagród i wyróżnień za ogół swojej działalności artystycznej, w tym państwowych nagród: Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie (1975) oraz nagrody I stopnia za całokształt osiągnięć aktorskich w teatrze, telewizji i filmie (1980). W 1990 roku dostał nagrodę Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” za kreacje radiowe. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2002).Zmarł 14 lipca 2009 roku w Warszawie.

Dodaj swoją odpowiedź

Język polski