Wschodnia część Bizancjum nie uznawała papieża, a zachodnia uważała go za naczelnego biskupa świata. W wyniku tego powstał kościół prawosławny i rzymskokatolicki.
Podział w kościele na wschodni i zachodni dokonał się w 1054r. Określane jest to jako schizma wschodnia. Nastąpił wtedy podział kościoła na katolicki i prawosławny.
W życiu religijnym średniowiecznego Kościoła miały miejsce wstrząsy, z których największym wydaje się być rozłam, którego umowną datą jest rok 1054. Rozłam ten nazywa się dzisiaj "schizmą wschodnią" lub "wielką schizmą". W jego wyniku zerwana została jedność między chrześcijanami żyjącymi na Wschodzie a chrześcijanami na Zachodzie. Kościół oficjalnie podzielił się na katolicki(zachodni) i prawosławny(wschodni). Rozłam spowodowany był długoletnimi napięciami zarówno o charakterze politycznym, jak też religijnym. W przypadku napięć politycznych chodziło o wpływy polityczne dwóch chrześcijańskich stolic: Konstantynopola i Rzymu. Ich biskupi rywalizowali ze sobą o prymat w świecie chrześcijańskim. Natomiast do powodów religijnych zalicza się różnice zdań w kwestii autorytetu Kościoła i jego ustroju, a także kultury, prawa i obrzędów. Pomimo wielu wysiłków podejmowanych na przestrzeni wieków w celu zjednoczenia obu Kościołów, w tym także symbolicznego pojednania w dniu 7 grudnia 1965r. między Rzymem a Konstantynopolem, którego wyrazicielami byli papież Paweł VI i patriarcha konstantynopolitański (zwierzchnik Kościoła w Konstantynopolu), rozłam wśród chrześcijan nadal istnieje.
