Biografia Stefana Żeromskiego na podstawie jego "Dzienników"

Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864. Był cichym i spokojnym dzieckiem. Lubił samotność. Jego ulubionym zajęciem było czytanie książek. W gimnazjum nie radził sobie za dobrze. największą trudność sprawiała mu łacina i matematyka.

Wakacje też nie były dla niego najlepszym czasem: umarła mu matka. Bardzo to przeżył. Kiedy jego nauczycielem języka polskiego został p. Bem , Stefan jeszcze bardziej opuszcza się w nauce. Cały czas wyczekuje na kolejne lekcje. Była to jego największa pasja. Dopiero później odkrywa, jak ważna jest nauka. Zauważa, że dzięki ciężkiej pracy, można osiągnąć cel. Niestety zaprzestaje tego, kiedy zaczyna się rusyfikacja. Uczniowie zaczęli być bici, lekcje miały odbywać się w języku rosyjskim. Wstyd przed ojcem, że osiąga niskie wyniki w nauce był powodem myśli samobójczych.

Żeromski przeżywa też młodzieńczą miłość. Bardzo kochał Helenę, niestety bez wzajemności. Zawód miłosny spowodował, że czuł się samotny. Boleśnie przeżył wiadomość o śmierci ojca. Musiał zarabiać na życie korepetycjami. W wolnych chwilach dużo czytał i pisał swój dziennik. Często wracał do strych zapisków. Razem z kolegami z gimnazjum założył towarzystwo literackie, którego spotkania musiały odbywać się w tajemnicy. Już przed ukończeniem szkoły wiedział, że pisanie jest rzeczą, którą chciałby robić w życiu.

Po ukończeniu gimnazjum miał zamiar studiować na Uniwersytecie w Tomsku. Ponieważ nie został przyjęty, postanowił uczyć się weterynarii w Warszawie.