wciel się w postać szekspirowskiego Romea: Żaden jej słowik czy skowronek piękniejszym się nie zdał przed obliczem jej postawion, żadna melodia sodsza nie była niż usta, które tak zaciekle chciałem całować, a oczy niczym błekity lazurowe co zmieszały się z mętną tonią beskresnych oceanów, wpatrując sie w nie, jedyne czego moglem pragnać to zatonąć w nich i nie musieć już patrzeć na ulice spowszedniałe. miała włosy przecudnie rozmarynem pachnące, co wprawiały w upojenie już samym musnięciem i skórę jak przejrzystą jak alabaster i tak mięka jak chinski jedwab niesiony szlaiem pradawnym ze wschodu. jej glos? piękniejszego nigdy dotąd nie slyszałem. tk kiedyś kochałem w odległym życiu w przepięknej juli, za którą toż śmierć poniosłem sromotną, lecz na nic mi hańba co skryla mą waleczność jedyną mą chluba była ta miłość do julii, oczy jej mowił, oczom odpowiadałem, slonce bio ze wschodem, a ona była jego blasiem, blaskiem mojej miłości, blaskie zycia, co ustalo, gdy jej serce przestało bić...
