16.06.2010 gdzieś tam na wsi Kochana babciu! Na początku mego listu pragnę przeprosić Cię, za to ze tak długo do Ciebie nie pisałam. Jednak chcę również opowiedzieć Ci jak spędzam wolny czas na świeżym, wiejskim powietrzu. Tutejsza atmosfera naprawdę służy mnie i moim rówieśnikom. Na początku byłam przeciwna przeprowadzce tutaj, jednak teraz cieszę się że tak się stało. Dostrzegam wyraźną różnicę między życiem na wsi, a życiem w mieście. Mieszkając w zatłoczonym mieście, gdzie ludzie stale się spieszą i stresują, byłam wciąż wyczerpana i zmęczona. Nie miałam ochoty na zabawę i spędzanie czasu z bliskimi. Byłam smutna i przybita, we własnej skórze czułam się jak w więzieniu. Jednak odkąd mieszkam tutaj wyraźnie czuję, że żyję. Mam dużo czau na rozrywkę, dużo spaceruję, zdrowo się odżywiam i spędzam czas z przyjaciółmi. Nie dokucza mi stres, i wreszcie mogę się wyspać. Mieszkając w mieście stale przeszkadzał mi gwar uliczny, a szczególnie w nocy był nie do zniesienia. Mama mówi, że to wiejskie powietrze mi służy i sadze, że ma rację. Na koniec mego listu chciałabym Cię serdecznie pozdrowić i oczywiście zaprosić na wakacje. Twoja kochana wnuczka Paulinka
