Rzut piłeczką palantową to sport zbliżony trochę do baseballa. Podobnie jak w nim gra się małą piłeczką, wykonywaną najczęściej z twardej, syntetycznej skóry, dokładnie zszytą grubymi nićmi. Piłeczka jest dokładnie wypełniona korkiem, przez co jest bardzo ciężka jak na swoją wielkość. Rzut piłeczką palantową polega na wyrzuceniu piłeczki tak, aby doleciała jak najdalej. Osoby w parach naprzeciw siebie rzucają piłką dowolnym sposobem do partnera, który łapie ją poprawnym chwytem (obaj ćwiczący rzucają piłki jednocześnie). Piłkę trzeba trzymać trzema palcami (wskazującym, kciukiem i środkowym). Ćwiczenie to modyfikujemy tak, aby efektem końcowym było podanie piłki spoza linii barku z pozycji wykrocznej dla praworęcznych nogą wykroczną jest lewa. Gdy zawodnicy stają w parach naprzeciw siebie. Partner w marszu wykonuje lekki rzut do kolegi, odprowadzając rękę wraz z piłką poza linię barku. Współćwiczący po otrzymaniu piłki wykonuje ten sam element co kolega, który cofa się na pozycję wyjściową (marsz zastępujemy truchtem). Gdy gra odbywa się w dwurzędzie, na sygnał pierwsza para biegnie wzdłuż boiska podając do siebie piłkę z odległości 4-6 m. Następna para rusza w momencie , kiedy poprzednia jest w połowie drogi. Natomiast gdy ćwiczy się rzut piłeczką na odległość, zawodnik bierze rozbieg i zatrzymuje się przed wyznaczoną linią, tym samym wyrzucając piłkę. Jeżeli gracz przekroczy linię, jego rzut jest nieuznany. Podczas nauki rzutu piłeczką pod uwagę trzeba wziąć: trzymanie piłki na rozbiegu, rozbieg i przyjęcie pozycji wyrzutnej, wyrzut i utrzymanie równowagi po wyrzucie piłki. Najczęściej spotykane błędy techniki rzutu piłką palantową to: zła pozycja wyjściowa na rozbiegu, brak odpowiedniej szybkości rozbiegu, nieodpowiednia pozycja wyrzutna, złe odmierzenie rozbiegu oraz utrata równowagi po rzucie. Dzięki ciężarowi i wielkości piłeczki, może ona polecieć na bardzo dużą odległość. Średni rzut ma ok. 50-60m a nawet i więcej! Tylko tyle mogę ci pomóc... Mam nadzieję, że to dobrze!
