Zasady redagowania tekstu (najlepiej w krótkich punktach)

Ogólne zasady dotyczące redagowania tekstu: Czcionka: Times New Roman Rozmiar: 12 Wyrównanie: wyjustowany Zwroty obcojęzyczne: kursywa Odstępy: Interlinia: 1,5 Marginesy: 2,5 cm Przypisy bibliograficzne: Czcionka: Times New Roman Rozmiar: 10 Wyrównanie: wyjustowany Zwroty obcojęzyczne (z wyjątkiem nazwiska autora): kursywa Interlinia: 1,0 Przypisy należy umieszczać u dołu strony, na której znajduje się tekst, którego przypis dotyczy. Jeżeli przypis wstawiany jest po zakończonym zdaniu (lub po przecinku), numer przypisu należy wstawić po kropce (przecinku): Podobnie uważa T. Hanausek.7 inicjał (inicjały) imienia i nazwisko autora: T. Hanausek, pełny tytuł (wraz z podtytułem i tomem, kursywa): Kryminalistyka. Zarys wykładu, miejsce i rok publikacji (bez „r.” ani „roku”): Kraków 2005, numer strony: - s. 50, - s. 50-60 (przywołanie przedziału stron), - s. 50 i nast. (przywołanie stronyi strony następnej), - s. 50, 55, 57, 59, 60 (przywołanie kilku stron nie następujących po sobie). W razie odesłania do wcześniej wymienionej pozycji należy podać tylko pierwsze słowo/słowa tytułu pracy i wielokropek oraz dodać wyrażenie op. cit. (kursywą): T. Hanausek Kryminalistyka…, op. cit., s. 60., W razie odwołania do informacji umieszczonej w Internecie należy podać dokładną ścieżkę dostępu do danych informacji oraz datę zaczerpnięcia informacji: www.kryminalistyka.fr.pl à kryminalistyka à fonoskopia, stan na dzień: 21.03.2009 r. W razie odwoływanie się do pozycji, do której autor odwoływał się w poprzednim przypisie, należy umieścić wyrażenie: Tamże, a następnie podać dokładny numer strony/stron: Tamże, s. 60., Jeżeli informacje zostają zaczerpnięte z artykułu opublikowanego w czasopiśmie, miesięczniku, periodyku itp. należy podać informacje w następującej kolejności. Inicjał (-y) i nazwisko autora, tytuł artykułu, nazwa publikatora (w cudzysłowie „”) rocznik, numer, pozycja (jeżeli jest taka konieczność), numer strony: R. Milewski, Wykorzystanie psa służbowego w oględzinach śledczych, „Problemy Kryminalistyki” 1973, nr 103-104, s. 341-346. Jeżeli w jednym przypisie podaje się więcej niż jedną pozycję, pozycje te należy oddzielić średnikiem. Po pierwszej wymienionej pozycji należy również dodać słowo „także” oraz dwukropek: J. Kuczys, R. Milewski, Wykorzystanie psa służbowego w oględzinach śledczych, „Problemy Kryminalistyki” 1973, nr 103-104, s. 341-346; także: J. Głogowski, J. Kuczys, Użycie psów tropiących do identyfikacji śladów zapachowych człowieka, „Problemy Kryminalistyki” 1975, nr 113, s. 61-67; A. Beuth, Przechowywanie zapachów, „Problemy Kryminalistyki” 1978, nr 133-134, s. 380-384. W razie korzystania z materiałów zamieszczonych w publikacji zbiorowej (np. materiały z konferencji) należy w przypisie przytoczyć dane pozycji cytowanej (z wyjątkiem numeru strony, który należy umieścić pod koniec przypisu), dodać przecinek oraz słowo [w:] (w nawiasie), a następnie podać dane dzieła zbiorowego: J. Jarosz, Ekspertyza ogólnokryminalistyczna,[w:]J. Błachut i in. (red.), Nauka wobec przestępczości. Księga ku czci Profesora Tadeusza Hanauska, Kraków 2001, s. 76. W razie zaczerpnięcia informacji z pozycji autora odwołującego się w zakresie tych informacji do utworu innego autora, należy przytoczyć w przypisie najpierw dane dotyczące pozycji cytowanego autora, dodać przecinek oraz słowo [za:] (w kwadratowym nawiasie), a następnie dane utworu, z którego cytowany autor czerpie swoje informacje: J. Bieniek, Badaniamechanoskopijne w praktyce kryminalistycznej, Warszawa 1988, s. 7, [za:] L. Havliček, Ućebnice kriminalistiky – kriminalistická technika, Praga 1959, s. 63., Każdy przypis należy zakończyć kropką.