Obraz biedoty we fragmencie utworu "Ludzie bezdomni" St. Żeromskiego pokazuje nędzę, brzydotę zaniedbanie brud, zawalające się rudery , ohydny wygląd zewnętrzny ludzi i ich otoczenia oraz cierpienia i upodlenie.Obraz ten świadczy o beznadziejnym położeniu biedoty warszawskiej.Fragment opisuje starą schorzałą Żydówkę sprzedającą gotowany bób, fasolę groch jak również roznosicieli wody sodowej, z brudnymi , oblepionymi szklankami w rękach . Sam widok wywołuje obrzydzenie. Jedna z roznosicielek wody jest prawie do naga obdarta i ma zżółkłą , martwą twarz, w sklepikach obok papierosów leżą różne produkty spożywcze , podłogi tych sklepików są brudne, a na nich bawią się obdarte i również brudne dzieci. z warsztatów szewskich czuć smród, a z okien domów wyglądają chore, chude i zielone twarze. Wiersz " W chałupie" opisuje wnętrze chłopskiej chaty. Kacprowicz dla opisania owej wiejskiej izby nie stara się segregować ani ze względu na ich wagę, ani ze względu na walory estetyczne. Stłuczona szyba, zatkana szmatami, zgniła poręcz i poszczerbione doniczki mówią o nędzy wprost. większość zgromadzonych przedmiotów są brzydkie ; wybite okno zatkane szmatą, osmolone garnki, zgnieciony łokciem kartofel. . Na tle brzydoty pokazane są dwie kobiety- matka i córka, z których każda ma swoisty urok i oznaki kobiecej urody. Z jednej strony brzydota izby, z drugiej matka i córka tworzą kontrast. Ilustrując wygląd wnętrza izby, uwypuklając jego szarą brzydotę ma udowodnić biedę bytujących w nim mieszkańców. Oba obrazy opisują biedę miasta i wsi. Obrazy nie różnią się niczym . Są szare, brudne, zaniedbane, budzą obrzydzenie a zarazem współczucie dla ludzi mieszkających w takich warunkach.
