Słowacki napisał ten wiersz w czasach 2 wojny światowej. Tym aforyzmem chciał Polaków podnieść na duchu, by nie tracili wiary i nadziei i nadal chociaż potajemnie przed zaborcami rozpowszechniali polską kulturę, język, naukę, by Polska istniała w duszach PolaKÓW,
Poeta ( Juliusz Słowacki) pozostawia żywym nakaz służby ojczyźnie. Według niego nie można tracić wszelkiej nadziei, nakłada na nich obowiązek rozbudzenia w narodzie poczucia przynależności narodowej i pragnienia wolności, a kiedy zajdzie potrzeba to należy tak nimi pokierować, aby byli gotowi do największego poświęcenia dla kochanej ojczyzny. Mam nadzieje że pomogłam licze na naj. :)
