Do autobusu wsiada niemłoda kobieta z chłopcem ok. 5 lat. Staje przy siedzącej nastolatce. Ta przygląda się chwilę starszej pani i ustępuje miejsca. Pani sadza chłopca mówiąc: "usiądź sobie Piotrusiu, bo cię nóżki pewnie bolą". I Piotruś przekonany o bolących nóżkach rozpiera się wygodnie na siedzeniu. Po pewnym czasie autobus zatrzymał się kilometr od szkoły, a kierowca powiedział << koniec trasy. Wysiadać!! >>. Kobieta wysiadła z synem i odprowadziła go do przeczkola. Następnie poszła do pracy. W szkole, kobieta miała wycieczkę do muzeum z swoją klasą.Wychowawczyni, wsiadła do autobusu miejskiego z grupą ok. 15 dzieci w wieku 10-12 lat. Dzieci "rzucają się" na miejsca siedzące. Na końcu wsiada pani. Przez chwilę nikt nie reaguje na to, że młodzi siedzą, a opiekunka stoi. Na drugim przystanku dziewczynka decyduje się i prosi, aby pani usiadła. "Nie, nie, siedź sobie, ja postoję, nie jestem zmęczona”. W końcu ktoś się odezwał – O muzeum. Wysiadamy!! Pani z zaskoczeniem ,że każdy słucha ucznia, wysiadła z autobusu , a gromada osób wleciała do muzeum .Poczekalnia w muzeum - grupa młodzieży stoi z opiekunką i czeka na swoją kolej. Ktoś upuszcza papier po lodach. Młodzież nie reaguje. Kilkakrotnie przechodzą obok. Wreszcie pani schyla się, podnosi i idzie do kosza śmieci,a młodzież nadal nic. Nauczycielka na to:Tak ma widocznie być-, od czego jest wychowawca.!!!???? Obok przechodzi obca pani i mówi: -Takich obrazków z życia wziętych można mnożyć w nieskończoność. Do rzadkości należy przepuszczanie starszych pierwszych przez drzwi, nieczęsto słyszy się młodzieży słowo przepraszam, czy dziękuję itp. - Skąd bierze się taki nagminny brak kultury osobistej? Jeśli dorośli nie korzystają z robionych im przez młodzież miejsc w autobusie, to tym samym uczą, że nie chcą korzystać z uprzejmości. Że ta uprzejmość nie jest potrzebna. Należy pamiętać, że nastolatek jest bardzo wrażliwy na odmowę. Czuje się urażony i następnym razem nie zareaguje uprzejmością. Jest to wiek buntu i nadmiernej drażliwości. Jeśli babcia sadza wnuka, a sama stoi, to uczy dziecko, że taka jest prawidłowość. Siedzenia są dla młodych, bo starsi już się pewnie w życiu dość nasiedzieli. I niech babcia nie liczy na to, że w przyszłości wnuk zatroszczy się o jej zmęczone nogi. Nawet przez myśl mu nie przejdzie, ze babcia może być zmęczona. Sama go tego nauczyła.( opodiwedziała psycholog widziaca całą sytuacje)
