Program: Mam talent Prowadzony od 13 września 2008 roku, polski program Mam Talent będący adaptacją amerykańskiego hitu o nazwie „Got talent” jest według mnie jednym z najlepszych programów rozrywkowych. Moją opinię najwyraźniej podziela również szerokie grono widzów (I edycja - 4,75 mln, II edycja – 5,22 mln). Zapewne właśnie z tego powodu stacja TVN emitująca go już prowadzi kastingi do trzeciej i być może nie ostatniej serii. Celem programu jest wyłonienie największego talentu w Polsce. Na samym początku organizuje się przesłuchania w wielu miastach, tak aby jak najwięcej ludzi mogło się sprawdzić. Można zarówno obserwować uczestników, jak i stać się jednym z nich. Zaletą programu „Mam talent” jest nieograniczenie się do jednej dziedziny takiej jak taniec, śpiew czy akrobatyka. Tu może przyjść każdy, czy utalentowany piłkarz, czy początkujący magik. Dzięki temu młodzi artyści mogą pokazać się szerszej publiczność, a także zostać ocenionym przez jury. W zależności od osobistego poglądu można oceniać jego skład; osobiście uważam, że jego członkowie zostali wybrani bardzo dobrze. Dlaczego? Jest jedna osoba, która ocenia śpiew, a mianowicie Agnieszka Chylińska. Lata na scenie, dały jej doświadczenia i słuch muzyczny. Kuba Wojewódzki, showmen, oceniający uczestników swoją miarą, mówiący, co i rusz jakiś zabawny tekst. Oczywiście jest jeszcze Małgorzata Foremniak – szczerze mówiąc nie jestem pewna jej roli, ale może to być ocenianie talentu scenicznego. Jakby nie było jury spisuje się znakomicie, oceniając profesjonalnie. Czasem bardzo trudno wybrać troje utalentowanych piosenkarzy z grupy 200 o takich samych umiejętnościach. Na szczęście tylko jesteśmy pierwszy etapie decydują oni. W drugim to my decydujemy, kto przejdzie jesteśmy półfinału do finału. Trzy osoby z największą ilością głosów zostają wywołani na scenę. Osoba, mająca ich najwięcej idzie w bezpieczne miejsce, a z pomiędzy pozostałych juty wybiera tę która przejdzie dalej. Czasami wybrałabym inaczej, ale przecież nie zawsze muszę się zgadzać z ich opinią. Dzięki takim „nietrafionym” decyzjom niszczą marzenia uczestnika, ale wywołują dyskusję na stronach internetowych, co tylko zwiększa popularność programu. Jeśli jesteśmy już przy gwiazdach, parę słów o prowadzących, który dla mnie są jedną z pereł programu. Nie raz rozbawili mnie przy telewizorze, potrafią porozmawiać z uczestnikami, wyglądają na doświadczonych i nie czuje zażenowania oglądając ich. Wbrew pozorom to jedna z najważniejszych cech. Niewielu chce oglądać wystraszonego człowieka, próbującego rozładować napięcie kiepskimi dowcipami. Ten program tworzony jest przez uczestników, którzy mieszkają wśród nas. Nie są oni żadnymi gwiazdami, tylko zwyczajnymi ludźmi. Zazwyczaj uczestnicy diametralnie różnią się od siebie. Każdy z nich jest wyjątkowy. Mają też tą wspaniałą cechę, której pozbawieni są gwiazdorzy przekonani o swojej wyjątkowości – pokorę. Jeszcze nie obeznani z tym wszystkim stawiają pierwsze kroki ku sławie. Ludzie oglądający program wybierają sobie faworyta, na którego głosują. Osoba/grupa z największą ilością głosów otrzymuje nagrodę pieniężną. W pierwszej edycji było to 100 000 euro, w drugiej 300 000 złotych. Gra warta jest świeczki, ponieważ może odmieć życie uczestnika. Podsumowując, uważam, że program „Mam talent” jest jednym z najlepszych emitowanych na wizji, ponieważ pokazuje drogę do sławy zwykłych ludzi, a nie gwiazd, które na marginesie już wcale większej nie potrzebują. Formuła programu opracowana przez amerykańskie programy sprawdziła się, tak ja wiele innych adaptacji, w Polsce. Świetnie dobrane jury, oraz prowadzący uprzyjemniają rozrywkę pozytywnie wyróżniając się na tle bezbarwnych programików. Dodam jeszcze, że być może program jest tak popularny, ponieważ ludzie mają świadomość, że swoimi głosami mogą odmienić życie drugiego człowieka. Nie obchodzi mnie jaki element tworzy tak dobrą rozrywkę, niech tworzy dalej!
