Lascaux to jaskinia krasowa w Akwitanii, w południowo-zachodniej części Francji, w której w 1940 roku odkryto rysunki i malowidła wykonane na ścianach w okresie paleolitu. Jaskinia została przypadkowo odkryta w roku 1940 przez czterech chłopców wyciągających psa ze szczeliny. Czas powstania malowideł określany jest na wczesny okres kultury magdaleńskiej (15 000 – 13 000 p.n.e.). Zespół malowideł zdobiący ściany jaskini pochodzi z różnych epok i przedstawia przede wszystkim zwierzęta. Na około 150 metrach korytarzy umieszczonych jest około 150 malowideł i ponad 15 000 rytów skalnych. Naskalne rysunki przedstawiają głównie zwierzęta roślinożerne (jelenie, byki, bizony i konie). Można zaobserwować stopniowe doskonalenie rysunków przez paleolitycznych artystów – poszczególne rysunki powstawały prawdopodobnie w dużych odstępach czasu (nawet dziesiątek lat). Szczególnie interesująca jest tak zwana Sala Byków, w której przedstawiono cztery monumentalne byki (tury) obrysowane czarnym, grubym konturem wypełnionym plamami czerwieni i czerni. Twórca zastosował elementy tzw. perspektywy skręconej: np. w malowidle przedstawiającym byka (rysunek wielkości 3 m) artysta ukazuje z profilu biegnącego byka, którego rogi ukazane są od przodu. Największy fryz powstały w okresie paleolitu, w centralnej części ukazuje trzy zwierzęta: konia, byka i rena. Jest to najbardziej znany fragment malowidła należącego do ciekawszych elementów tego wspaniałego zabytku. Rzadko pojawiała się postać człowieka, jeżeli już jest to pokazana w prymitywny sposób.Lascaux to zespół jaskiń w Akwitanii, w południowo-zachodniej części Francji, w których, w 1940 roku odkryto rysunki i malowidła wykonane na ścianach w okresie paleolitu. Jaskinie te zostały przypadkowo odkryte w roku 1940 przez czterech chłopców szukających psa. Czas powstania malowideł określany jest na wczesny okres kultury magdaleńskiej (15 000 - 13 000 p.n.e.) Zespół malowideł zdobiący ściany jaskini pochodzi z różnych epok i przedstawia przede wszystkim zwierzęta. Szczególnie liczne są wizerunki jeleni, koni i byków. Można zaobserwować stopniowe doskonalenie rysunków przez paleolitycznych artystów. Szczególnie interesująca jest tak zwana "Sala Byków", w której przedstawiono cztery monumentalne byki (tury) obrysowane czarnym, grubym konturem wypełnionym plamami czerwieni i czerni. Twórca zastosował elementy tzw. perspektywy skręconej: np. czarny byk (rysunek wielkości 3,0 m) ukazuje z profilu biegnącego byka, którego rogi ukazane są od przodu. Największy fryz powstały w okresie paleolitu w centralnej części ukazuje trzy zwierzęta: konia, byka i rena. Jest to najbardziej znany fragment malowidła należącego do ciekawszych elementów tego wspaniałego zabytku. Rzadko pojawiała się postać człowieka, jeżeli już była to pokazana w prymitywny sposób. Malowidła zostały wykonane farbami ziemnymi i zostały nałożone palcami, za pomocą mchu lub nastrzyknięte za pomocą wydrążonych kości.
