analiza wiersza "Do polityka" Cz. Miłosza. Jak naszybciej prosze !

Adresatem jest pojedynczy polityk, w ten sposób podmiot liryczny próbuje zwrócić się do osób pełniących władze osobiście. Adresat liryczny pojawiają się w tekście aż jedenaście razy. Zwiększa to szanse na bezpośrednie dotarcie do konkretnych osobistości i wpłynięcie na ich dalsze czyny. Miłosz pokazuje, jaką potęgą dysponuje władca: od niego zależy los – zwłaszcza ludzi słabych. Jest to typ wiersza zamkniętego, zaczyna się i kończy podobnym w znaczeniu sformułowaniem o polityku jako o zbrodniarzy czy bohaterze i władcą dobra albo zła. Autor w wierszu użył wielu pytań retorycznych, aby wzbudzić wyobraźnię czytelnika i zmusić go do głębszych przemyśleń. Wyrzuca mu, że jest człowiekiem zła, który jednocześnie trzyma w swoich rękach los ludzki. Jest anonimowy i niewiadomo jaki będą jego kolejne kroki, dobre czy złe. W następnych wersach kolejne pytanie, niewiedza, czy tez obawa o swój los. „Stój! Zadrżysz w sercu swoim! Nie umywaj rąk!” w ten sposób podmiot liryczny ostrzega polityka. Przypomina mu o jego sumieniu. Nakazuje ujawnić się, przestać być osoba anonimowa. Człowiek pełniący taka ważna funkcję powinien podpisywać się pod swoimi czynami. Od niego zależy przyszłość obywateli. Posiada w ręku „miecz”, którym może uczynić wszystko. „Ocalasz albo gubisz Pospolitą rzecz.” Określa go mianem egoisty mówiąc, że interesuje go los swój i swojej rodziny. Tylko wśród niej jest dobry. Po raz kolejny ostrzega go przed gniewem rodzin, które w razie niepowodzenie postanowień władcy przeklną go. W ostatniej zwrotce na koniec autor uświadamia polityka jaką potęgę posiada w ręku i dalsze istnienie zależy tylko od jego przyszłych poczynań. Nie pojawia się już relacja władca – Bóg. Władca jest odpowiedzialny za swoje decyzje przed sobą i historią, która go oceni i pobłogosławi lub przeklnie.