Piękna nasza Polska cała, Piękna, żyzna i wspaniała, Wiele krain, wiele ludów, Wiele stolic, wiele cudów, Lecz najmilsze i najzdrowsze Przecież, człeku, jest Mazowsze. Bo gdzie takie cudne stroje I śpiewanki, i dziewoje? Kto w podkówki tak wykrzesze? Komu miłe tak pielesze, Jak ojczyste Mazurowi? Niechaj cała Polska powie! Poza Niemnem puszcza sroga, A na Rusi błotna droga, Góral zbytnie podkasały, A Odraki lód zniemczały; A więc nasza, nasza góra, Nie masz w świecie nad Mazura! Mówią, że tam na Podolu Rośnie żyto bez kąkolu; Ale u nas dary boże Płyną Wisłą aż za morze, Przyśpiewują se flisaki, A grosz ma człek jaki taki. Gdzieś za światem Dniepr tam płynie, Sławne konie w Ukrainie; Ale kto, jak Mazur właśnie, Wioząc z konia biczem trzaśnie! Kiedy jedzie do Warsęgi, Mówią wszyscy: Mazur tęgi! Tęgi Mazur wej w pokoju! Lecz się przyda i do boju, Znane w Polsce kosyniery, I do boju Mazur szczery. Gdy do kosy się przyłoży Tnie Moskala jak gniew Boży. Dana, dana, dana, dana, Za Ojczyznę miła rana! Prędzej zginą rzeki, góry, Niźli Polska i Mazury! Bies cię porwie, Mikołaju A swoboda będzie w kraju. ( odpowiedz nr.1 )
