kiedy pani od niemieckiego zaczynała pytać każdego to wszyscy od razu " doznamy kiedyś jakiegoś urazu" bo kiedy nauczyć sie i pomyśleć troche mamy to od razu z niemieckiego wszyscy zwiewamy. No a pani nasza wychowawczyni wie co sie dzieje i przed szkołę szybko wieje , a gdy nas spotka to pyta bez wyjątku. ;[
Traurigkeit, Tränen und Kummer sind vergossen, Aufgrund der heutigen Zeit der Trennung. Tränen sind für uns fließen in den Morgen ... Weil es unser letzter Zeit. Noch mehr Lektionen, die wir treffen, Nicht mehr lehren uns schon vermissen ... Jetzt sind wir in eine neue Welt Denn dies ist unsere letzte Mal. Smutek, płacz i żal się roni, Bo dziś rozstania nadszedł czas. Łzy nam płyną już od rana... Bo to nas ostatni raz. Już więcej na lekcji się nie spotkamy, Już więcej nie nauczy nas już pani... Teraz wkraczamy w nowy świat, Bo to nasz ostatni raz. Licze na naj bo wiersz sama napisałam
