Każdy z kondensatorów połączonych szeregowo ma zgromadzony ten sam ładunek (oczywiście po całkowitym naładowaniu): Q1 = Q2 Pojemność zastępczą C kondensatorów połączonych szeregowo przedstawia wzór: 1/C = 1/C1 + 1/C2 W naszym przypadku C2 = C1, więc 1/C = 2/C1 => C = C1 / 2 Ponieważ C1 = C2 oraz U = Q/C to spadki napięć na obu są takie same i wynoszą U/2 = 50 V. Potencjał w miejscu połączenia względem ziemi wynosi 50 V. Po włożeniu między płytki 2 kondensatora dielektryka o przenikalności ε = 3, pojemność kondensatora wzrośnie ε razy, bo dla kondensatora płaskiego C = εS/d. Tak więc będzie C2 = 3C1, 1/C = 1/C1 + 1/3C1 => C = 0,75C1 Ponieważ w szeregowym łączeniu Q1 = Q2 oraz Q =CU, więc C1 U1 = C2 U2 U1/U2 = C2/C1 = 3C1 /C1 = 3, czyli na kondensatorze powietrznym odłoży się 3 razy większe napięcie. Zgodnie z 2 prawem Kirchhoffa: 3U2 + U2 = U 4U2 = U U2 = U/4 = 100/4 = 25 V Czyli U1 = 3*25 = 75 V U2 = 25 V Potencjał względem ziemi w punkcie łączenia wyniesie 75 V, czyli wzrośnie o 75 V - 50 V = 25 V (jeśli przyjmiemy, że na zewnętrznej okładce kondensatora powietrznego jest potencjał 100 V)
