"Kto sieje wiatry, ten zbiera burze' odnosi się do oporu cywilnego, który był najczęściej spotykaną metodą walki z obcą okupacją, przy czym można wyróżnić opór bierny, przeważnie spontaniczny oraz opór czynny, zazwyczaj ujęty w ramy organizacyjne. W krajach, gdzie reżim okupacyjny był stosunkowo łagodny, ruch oporu mógł wykorzystywać dla swych celów istniejące jawnie organizacje oraz sięgać po formalnie legalne metody działania. W państwach o ostrzejszych rygorach okupacji koniecznością było działanie w sposób zakonspirowany. Jedna z form oporu cywilnego jest samoorganizowanie się społeczeństwa, gdzie dochodziło do takich działań jak: przeciwdziałanie nastrojom defetystycznym, zwalczanie osób i środowisk kolaboracyjnych oraz bojkot zarządzeń okupanta. Dochodziło także do przeciwdziałania próbom wynaradawiania i niszczenia materii narodowej, poprzez ochronę zabytków, dział sztuki, bibliotek. Trzecią formą było przeciwdziałanie skutkom okupacji w sferze gospodarczej i politycznej, na przykład tworzenie własnego obiegu gospodarczego. Ostatnią formą było bezpośrednie działanie na szkodę okupanta, gdzie dochodziło do sabotażu i dywersji.
