Ad. 1. Stała dysocjacji [latex]alpha[/latex] jest to stosunek liczby cząsteczek (moli) zdysocjowanych do liczby cząsteczek (moli) wprowadzonych do roztworu. Wartość liczbowa stałej dysocjacji jest mniejsza lub równa jedności. Można ją też wyrażać w procentach. Mocne elektrollity są całkowicie zdysocjowane, co ozacza, że stopień dysocjacji jest równy jedności. Ad. 2. Roztwór właściwy (cząsteczki rozproszone o rozmiarach mniejszych niż 1nm): powietrze - mieszanina gazów (tlenu, azotu i in.), roztwory wodne, np. roztwór soli kuchennej, stopy metali, np. mosiądz. Roztwory koloidalne (cząsteczki rozproszone - większe od 1nm, ale mniejsze od 500nm). Należą do nich roztwory substancji wielkocząsteczkowych (polimerów). Zawiesiny (rozmiary cząsteczek są więszke od 500nm, mogą być widoczne nawet gołym okiem): dym - ciało stałe rozproszone w gazie, emulsja - ciecz rozproszona w cieczy, piana - pęcherzyki gazu rozproszone w cieczy lub ciele stałym.
