I kampania włoska- to było jego życiowe osiągnięcie. Od niej wszystko się zaczęło. Wygrał ją dla Francji i dla siebie. Dostał armię bez butów. Uczynił ją potęgą. Wówczas objawił swój geniusz, zapisał się w historii jako zdolna bestia (IMG:http://forum.historia.org.pl/style_emoticons/default/wink.gif) i poznał swoje możliwości. Miał tylko wykonywać polecenia Dyrektoriatu. Front ten nie miał być najważniejszym. Bonaparte przejął jednak nad wszystkim kontrolę. Kolejne osiągnięcie to przejście przez Wielką Przełęcz św. Bernarda- wybrał najtrudniejszą drogę. Zaryzykował. Wygrał. Ale największym sukcesem było zbudowanie własnej legendy, podbicie serca milionów ludzi. Ginęli nie za ojczyznę- ginęli za Napoleona! Który władca mógłby pochwalić się tym, że wychodząc przed szereg armii nastawionej wrogo, dowodzonej przez wrogiego króla, pozyskuje żołnierzy na swoją stronę? To o Napoleonie mówi się jako o najpiękniejszej władzy. Jego życiowym osiągnięciem było zbudowanie potęgi, zbudowanie legendy. Sięgnął po koronę a był nikim! Obalił odwieczny porządek i stworzył swój własny ład. Dzięki swojemu geniuszowi i ciężkiej pracy sięgnął po cesarską koronę. Korona była zarezerwowana dla rodów, dynastii. Tymczasem korsykański żołnierz sięgnął po nią z taką klasą!
