Notatka - Major Sucharski

Henryk Sucharski urodził się 12 listopada1898 roku w Gręboszowie, zm. 30 sierpnia 1946 roku w Neapolu we Włoszech był polskim  dowódcą  wojskowym , oraz  majorem  Wojska Polskiego i  komendantem Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplattew kampanii wrześniowej.  Od  1909r.do 1917r.  był uczniem II Cesarsko -- Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie . Służbę wojskową rozpoczął w Armii Austro - Węgier . 13 lutego 1917 roku w batalionie zapasowym 32. pułku strzelców w Bochni. 17 listopada 1917 zdał maturę wojenną  . W 1918 ukończył Rezerwową Szkołę Oficerską w Opatowie i jako kadet-aspirant  , został wcielony do 9. kompanii 32 . Pułku Strzelców we Włoszech. :)

Major Henryk sucharski - polski dowódca wojskowy, major Wojska Polskiego, komendant Wojskowej Składnicy Tanzytowej na Westerplatte w kampani wrześniowej. Urodził sie 12 listopada 1898 w Gręboszowie w powiacie dąbrowskim jako czwarte dziecko Stanisława - wiejskiego szewca i Agnieszki z domu Bojko. W latach 1909-1917 był uczniem II Cesarsko-Królewskiego gimnazjum w Tarnowie. Służbę wojskową rozpoczą w Armi Austro-Węgier 13 lutego 1917 roku w batalionie 32. pułku strzelców w Bochni. 17 listopada 1917 roku zdał tzw. maturę wojenną. W 1918 roku ukończył Rezerwową Szkołę Oficerską w Opatowie i jako kadet-aspirant został wcielony do 9 kampani 32 Pułku Strzelców We Włoszech.   Po powrocie do niepodległej Polski 7 lutego 1919 roku został powołany do służby w wojsku polskim w 16. Pułku piechoty w Tarnowie. W marcu został przeniesiony na front czeski do Cieszyna. W czerwcu został awansowany do stopnia kaprala.   Podczas wojny polsko-bolczewskiej, pod koniec pażdziernika w 1919 roku został przeniesiony na front litewsko-białoruski, gdzie we wrześniu został podchorażym, a w styczniu 1920 roku otrzymał awans na podporucznika i został mianowany dowódcą kampani w batalionie szturmowym 6. Dywizji Piechoty. Za osobistą odwagę w obliczu wroga i wykazaniu inicjatywy w dowodzeniu w bitwie pod Połonicą-Bogdanówką, 30 sierpnia 1920 roku został przeznaczony do odznaczania Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, który wręczono mu w 1922 roku. ponadto za męstwo na polu chwały otrzymał Krzyż walecznych. Pod koniec 1921 roku został przyjęty do zawodwej służby wojskiowej podczas której awansował kolejno: w 1922 roku na stopień porucznika, w 1928 kapitana, w 1938 majora.