Twórczość J. S. Bacha Utwory wokalno – instrumentalne - Kantaty (ok. 200) - Pasje ( do dziś przetrwały tylko dwie: według św. Mateusza i św. Jana ) - Motety - Oratoria ( największe z nich to Oratorium na Boże Narodzenie ) - Msze ( m.in. Wielka Msza h – moll ) - Magnifikat Utwory instrumentalne - muzyka organowa: opracowania chorałowe, wariacje, preludia, fantazje, toccaty, fugi, sonaty - muzyka klawesynowa: preludia, fugi, tańce, toccaty, partity, inwencje dwugłosowe i trzygłosowe, suity angielskie, suity francuskie, 2 zbiory preludiów i fug we wszystkich tonacjach pt. Das Wohltemperierte Klavier”, „Musikalisches Opfer” oraz „Kunst der Fuge” - muzyka kameralna: sonaty i partity na skrzypce solo, suity wiolonczelowe, 6 sonat skrzypcowych, 6 sonat fletowych - muzyka orkiestrowa: koncerty na instrumenty solowe, concerti grossi ( VI koncertów brandenburskich ), 4 suity orkiestrowe. Po śmierci Bacha (1750 r. – data jego śmierci zamyka w symboliczny sposób epokę baroku), jego twórczość pozostawała w cieniu, powszechnie nie była doceniana. Harmonika funkcyjna, będąca konsekwencją bachowskiej polifonii, wyprzedzała barok, a nawet klasycyzm. Jednak z całą pewnością wiadomo, że preludia i fugi Bacha studiowali Mozart, Beethoven, Chopin i inni kompozytorzy. Dlatego utwory Bacha w pełni zostały zrozumiane dopiero przez romantyków. Renesans twórczości Jana Sebastiana zapoczątkowany został u progu XIX wieku przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna (1809-1847). Doprowadził on do realizacji pierwszego, od śmierci Bacha, wykonania Pasji według św. Mateusza. Miało to miejsce 11 marca 1829 roku w Berlinie, w setną rocznicę prawykonania. Od tego czasu datuje się ciągłe zainteresowanie dorobkiem twórczym J. S. Bacha. Wykonywane są zarówno jego monumentalne dzieła wokalno-instrumentalne, jak i klawesynowe, fortepianowe, organowe, kameralne. Na utworach tych opiera się edukacja muzyczna na całym świecie. Historyczna rola twórczości Bacha polega na syntezie (połączeniu) dorobku epok minionych. Warsztat kompozytorski stanowi podsumowanie i szczyt technicznych osiągnięć muzyki barokowej, zwłaszcza w dziedzinie konstrukcji polifonicznej. Dla przyszłych pokoleń kompozytorów stał się niedoścignionym wzorem i mistrzem. Witold Lutosławski, wybitny polski kompozytor XX wieku, powiedział: „Gdyby jakimś przewrotnym cudem odjęto nam to, co zbudowała w nas twórczość największego z geniuszów muzycznych ludzkości, nie moglibyśmy w tym spustoszeniu poznać samych siebie”. Twórczość G. F. Haendla: utwory wokalno – instrumentalne: - ponad 40 oper (m.in. „Rinaldo”, „Radomistro”, „Giulio Cesare”, „Tamerlano”, „Orlando”); - 22 oratoria (m.in. „Mesjasz” – 1741, „Saul”, „Izrael w Egipcie”, „Juda Machabeusz”, „Jephtha”) - dzieła kantatowe - duety, tria, arie, pieśni – mniejsze utwory o charakterze religijnym Utwory instrumentalne: - dzieła orkiestrowe : 2 zbiory concerti grossi (op. 6 i op. 3), suity orkiestrowe : „Water Music”, „Fireworks Music”; - koncerty organowe; - suity i inne utwory klawesynowe; - sonaty solowe i triowe. Twórczość Haendla stała się swego rodzaju spełnieniem ówczesnych ideałów muzyki pełnej wzniosłości, blasku, silnie oddziałującej na odbiorcę bogactwem nastrojów. J. S. Bach i J. F. Haendel Podobieństwa: - w twórczości: obaj kompozytorzy tworzyli te same formy muzyczne. Były to msze, pasje, oratoria, kantaty, koncerty instrumentalne, suity, sonaty, utwory religijne. Różnice: - Haendel – dzięki podróżom – miał olbrzymie możliwości poznania muzyki europejskiej, stąd widoczne były jej wpływy głównie w oratoriach i operach. Bach, pomimo że nie podróżował i był samoukiem, jego twórczość jest syntezą wszystkiego co zastał w muzyce, co dokonane zostało przed nim, stała się punktem znamionowym w muzyce światowej. Twórczość J. S. Bacha to szczyt polifonii wokalno – instrumentalnej. Jest ona bardziej kunsztowna i konsekwentna od polifonii Haendla, fakturalnie – muzyka Bacha jest bardziej zagęszczona od dzieł Haendla, a każdy detal jest głęboko przemyślany. Dla Haendla charakterystyczne było pisanie w bardzo krótkim czasie – np. 12 concerti grossi napisał w ciągu 14 dni. Pomieszanie utworów obu kompozytorów jest niemożliwe. Haendel kończy muzykę bardziej efektownie, łatwiej „wpada” w ucho, jego polifonia nie jest tak konsekwentna jak Bacha. Bach nie tworzył oper. Pozdrawiam.
