Obrona Sokratesa
Obrona Sokratesa
1. O jakich 2 rodzajach oskarżycieli mówi Sokrates?
Sokrates mówi o 2 rodzajach oskarżycieli:
1) jedni to Ci, którzy wygłosili skargę niedawno
2) drudzy to Ci, którzy wygłosili skargę dawno
2. Jak Sokrates rozumiał swoją służbę Bożą i z czego ona wynikała?
Służba Boża Sokratesa wynikała z faktu że wyrocznia w Delfach uznała go za najmądrzejszego człowieka na świecie. Filozof był pewny, że był wysłannikiem Boga i to właśnie On nakazał mu nawracać ludzi „Tak rozkazuje Bóg...” ; „....ta moja służba Boża”. Sokrates był pewny, że on jest najcenniejszy w państwie, a dokładnie najcenniejsza jest jego służba Boża. Służba Boża wynikała z jego głębokiego przekonania, że ona jemu się należy
3. Co zdaniem Sokratesa jest największym dobrem dla człowieka?
Zdaniem Sokratesa największym dobrem dla człowieka, jest móc rozprawiać o dzielności i innych rzeczach, o których słyszą, że i Sokrates właśnie rozmawia i roztrząsa własne i cudze zdania. Sokrates wychodzi z założenia że bezmyślnym życiem żyć człowiekowi nie warto – lecz obawia się czy uwierzą mu w to. Jednakże Sokrates wie, że przekonać kogoś o tym co jest dobrem dla niego a co nie – nie jest wcale tak łatwo.
4. Co mówił i ile Sokratesowi jego głos wewnętrzny?
Dajmonin – czyli pewien głos wewnętrzny podpowiadał Sokratesowi jak ma postępować, aby było to postępowanie prawe. Głos wewnętrzny odradzał wszystko co złe „... ten głos sprzeciwia się ilekroć mam coś zrobić nie tak jak należy...” Głos wewnętrzny odradzał Sokratesowi aby zajmował się sprawami związanymi z polityką.
5. Jaki był stosunek Sokratesa do Aten, na podstawie całej książki?
Stosunek Sokratesa do państwa jest dość interesujący. Z jednej strony twierdził on, że jako jedyny wykonuje trudną i niewdzięczną pracę dla uratowania państwa od zepsucia. Z drugiej - wykazywał żenującą ignorancję w dziedzinie podstawowych procedur demokratycznych. Obowiązki nałożone przez miasto spełniał godnie, z własnej woli nigdy się jednak o nic nie postarał.
6. Z jakiego powodu Sokrates przywołuje postaci Achillesa, jaki sens ma ta aluzja mitologiczna?
Achilles był synem Peleusa i Tetydy człowieka i boginki. Achilles chciał sam bronić siebie i swojej rodziny. Dbał o śmierć i niebezpieczeństwo, a znacznie więcej się obawiał żyć i być lichym człowiekiem. Sokrates podobnie jak Achilles nie bał się śmierci, był przygotowany do niej, z godnością żył i do samego końca był spokojny. Achilles na polu walki z Hektorem walczył sam. Sokrates do sądu nie przyprowadził swoich synów oraz sam wygłaszał mowę obrończą gdyż tak jak Achilles – do końca chciał sam odpowiadać za swoje czyny. Nie oczekiwał od nikogo wsparcia ani pomocy.
7. Co Sokrates mówi o swojej rodzinie?
Filozof wspomina tylko o swoich synach. Sokrates miał 3 synów. 2 jeszcze było chłopcami, a trzeci był już mężczyzną. Prosi aby Ci którzy pozostali przy życiu, zajmowali się nimi i pilnowali, aby dbali o cnotę i męstwo niźli o majątek. Prosił obywateli, aby synów jego, kiedy dorosną, karać, dręcząc ich tak samo, jak on obywateli dręczył. Mówił, że jeśli zobaczą, że o pieniądze czy o co¬kolwiek innego więcej jego synowie dbają niż o dzielność, i jeśliby mieli pozory jakiejś wartości, nie będąc niczym naprawdę, lud miałby poniewierać ich tak samo jak Sokrates – Lud.
8. Jaką karę dla siebie zaproponował Sokrates i jak to rozumieć?
Sokrates rozważał kilka kar dla siebie. Jako karę dla siebie proponuje honorowy wikt w Prytanejon, proponuje pieniądze lub wygnanie. Wikt w Prytanejon był przyznawany zwycięzcom Olimpiad. Powiadał bowiem: „... dzięki niemu [zwycięzcy Olimpiad] zdaje się Wam, że jesteście szczęśliwi, a dzięki mnie jesteście...”. Sokrates zaproponował 1 minę złota, jednakże ostatecznie, po namowach przyjaciół zaproponował 30 min srebra. „Tymczasem ten tutaj Platon, obywatele, Kriton, Kritobulos i Apollodoros proszą mnie, żebym zaproponował trzydzieści min; mówią, że sami ręczą za spłatę. Więc proponuję tyle[...]”
Sokrates nie uważał się za winnego człowieka....nie wybrał dla siebie kary śmierci ponieważ nie uważał żeby w czymkolwiek zawinił i żeby zrobił coś złego.
9. Co oznaczało Sokrateńskie „Wiem, że nic nie wiem”. A jakiej wiedzy moralnej Sokrates był pewny?
„...Więc może właśnie o tę odrobinę jestem od niego mądrzejszy, że jak czego nie wiem, to i nie myślę, że wiem...”
Ukazana jest tutaj nie tylko wielka skromność Sokratesa, ale i jego ogromna mądrość. Sokrates nie wmawiał sobie, że wie coś, o czym w rzeczywistości nie ma żadnego pojęcia. Zawsze miał świadomość swojej niewiedzy. Za wielką zaletę u siebie uważał umiejętność rozpoznawania wiedzy i odróżnienia jej od niewiedzy. Jego celem było odnalezienie prawdy powszechnej i wszystkich zasad obowiązujących wszystko i wszystkich.
W ten sposób Platon przedstawiał słowa Sokratesa wypowiadane przed sądem. Wbrew pozorom nie jest to deklaracja sceptycyzmu. Jest to podkreślenie, że wszelka wiedza zaczyna się od niewiedzy, filozofia zaczyna się od zdziwienia, mądrość zaczyna się od pytań. Kto nie pyta, nie ma szansy znaleźć odpowiedzi. A Sokrates wyraźnie sugeruje, że odpowiedź istnieje. Większa jest jednak od tego, kto chce ją poznać, tak jak prawda jest większa od umysłu, który ją ujmuje i chciałby nią zawładnąć. Świadomość własnej niewiedzy i własnych ograniczeń staje się pierwszym krokiem na drodze do mądrości.