Postanowienie zjazdu w Łęczycy

Odpowiedź

Paulis16

Kazimierz zwany Sprawiedliwym objął dzielnicę senioralną w 1177 r., bezpośrednio po usunięciu z Krakowa księcia Mieszka Starego. Podstawowym celem jego wewnętrznej polityki było odejście od zasady senioratu i ustanowienie tronu dziedzicznego. Spodziewał się poparcia ze strony zarówno możnych świeckich, jak przede wszystkim duchowieństwa. W tym celu zwołał przedstawicieli obu stanów na zjazd do Łęczycy. Zgromadzeni na zjeździe wyrazili zgodę na zniesienie senioratu i pozostawienie dzielnicy krakowskiej w ręku Kazimierza i jego potomków. Po jego śmierci tron miał przejąć najstarszy syn (zasada primogenitury), a nie najstarszy z rodu Piastów. W dokumentach dotyczących tych zmian zawarte były również ulgi przyznane przez księcia na rzecz duchowieństwa. Wśród nich najważniejsze dotyczyły rezygnacji przez Kazimierza z książęcych praw do ruchomego majątku po zmarłych biskupach (tzw. ius spolii). W tej sprawie książę zwrócił się do Stolicy Apostolskiej, do papieża Aleksandra III o zatwierdzenie powziętych postanowień w sprawach wspomnianych ulg dla Kościoła. Papieska akceptacja dotyczyła również zgody na likwidację senioratu. Zmiany te nie znalazły jednak uznania ze strony innych książąt piastowskich, a przede wszystkim Mieszka Starego sprawującego władzę w Wielkopolsce. W tym czasie Kazimierzowi podlegały dzielnice krakowska i sandomierska oraz Mazowsze i Kujawy, które przejął po śmierci księcia Leszka (1186 r.), syna Bolesława Kędzierzawego. W dalszych planach myślał o zjednoczeniu wszystkich ziem polskich. Tymczasem jednak przekreślenie postanowień zawartych w testamencie Krzywoustego prowadziło do usamodzielnienia się pozostałych dzielnic, a więc do rozpadania się Polski na odrębne państewka.

Dodaj swoją odpowiedź

Historia

Postanowienie zjazdu w Łęczycy

Polska za czasów Piastów

Polska za Piastów.

Polska za Piastów