Styl romański (wczesne średniowiecze) określany jest także jako budownictwo wczesnodziejowe. Nazwa wywodzi się od określania terenów będących pod wpływami kultury Imperium Rzymskiego. Jest to nazwa umowna, przyswojona w XIX wieku. Styl romański rozwijał się w Europie zachodniej i południowej w X wieku. Szczytowy okres to XI i XII wiek. Kolebką stylu romańskiego były: Francja, Włochy, Niemcy. Wielką rolę w tworzeniu tego stylu odegrały klasztory, a zwłaszcza zakony Benedyktynów i Cystersów. Do Polski romanizm dotarł głównie przez zakonników, sprowadzanych z Francji oraz Niemiec. Zasadniczym tworzywem budowlanym jest tu rodzimy kamień (piaskowiec, bazalt, wapień), obrobiony w formie ciosów bądź też łupany – układany regularnymi warstwami. Sporadycznie występują mury obronne z otoczaków oraz kamienia polnego. Budowle romańskie to przede wszystkim trójnawowe kościoły bazylikowe )Tum pod Łęczycą, katedra płocka); obiekty wielonawowe o niejednakowej wysokości naw; oraz kościoły jednoprzestrzenne, salowe (Prandocin,Inowłódź); budynki obronne bądź klasztorne. Bardzo charakterystycznym typem budowli romańskiej są rotundy założone na rzucie kolistym z absydą (lub paroma absydami). Dość wyjątkowymi obiektami są kaplice zamkowe z XIII wieku, wzniesione przy zamkach piastowskich (Ostrów Lednicki, Ostrów Tumski, Legnica).
Przygotować informacje na temat : Styl Romański ,gotycki , dorycki , Style w renesansie
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź