napisz streszczenie ,,grzech pierworodny i wygnanie z raju"   (Rdz 2,8-9;3,1-19; BT)   PILNE NA DZIŚ:((((

Allelujah (hebr. hallelu jah הללויה – wychwalajcie Jah), to w Biblii zwrot nawołujący do wychwalania Jahwe. Jah to poetycka, skrócona forma imienia Bożego „Bóg wymagający wyłącznego oddania”. „Chociaż są tacy, których zwą ‚bogami’, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu ‚bogów’ i wielu ‚panów’, dla nas wszakże jest jeden Bóg, Ojciec” (1Ko 8:5, 6). Jehowa jest Bogiem Wszechmocnym, jedynym prawdziwym Bogiem, słusznie więc wymaga wyłącznego oddania (Wj 20:5). Jego słudzy nie mogą pozwolić, by ktoś inny zajął w ich sercach i życiu miejsce, które należy się tylko Jemu. Powinni oddawać Mu cześć duchem i prawdą (Jn 4:24). Tylko wobec Niego mają żywić zbożną bojaźń (Iz 8:13; Heb 12:28, 29). Do potężnych osób nazwanych w Biblii „bogami” należy też Jezus Chrystus, „jednorodzony bóg”. Jednak on sam wyraźnie powiedział: „Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę” (Jn 1:18; Łk 4:8; Pwt 10:20). „Podobnymi do Boga” są aniołowie, ale jeden z nich powstrzymał Jana przed oddaniem mu czci, mówiąc: „Uważaj! Nie czyń tego! (...) Oddaj cześć Bogu” (Ps 8:5; Obj 19:10; Heb 2:7). Poza tym „bogami” zostali nazwani wpływowi ludzie w narodzie hebrajskim (Ps 82:1-7), lecz zgodnie z Bożym postanowieniem żaden człowiek nie miał być czczony. Kiedy Korneliusz zaczął składać hołd apostołowi Piotrowi, ten go pohamował słowami: „Wstań; ja też jestem człowiekiem” (Dz 10:25, 26). Oczywiście nie należy też wielbić fałszywych bóstw, które od buntu w Edenie wymyślają i wytwarzają ludzie. Prawo Mojżeszowe surowo przestrzegało, by nie porzucać dla nich Jehowy (Wj 20:3-5). Jehowa, prawdziwy Bóg, nie będzie w nieskończoność tolerował rywalizacji z fałszywymi, bezwartościowymi bogami (Jer 10:10, 11). Podczas Tysiącletniego Panowania Chrystus obróci wniwecz wszelką władzę i moc sprzeciwiającą się Bogu, po czym przekaże Królestwo swemu Bogu i Ojcu, który stanie się wówczas „wszystkim dla każdego” (Rz 8:33; 1Ko 15:23-28). Wszyscy, którzy będą wtedy żyli, przyznają, że Bogu należy się wszelka władza, i będą nieustannie wysławiać Jego imię (Ps 150; Flp 2:9-11; Obj 21:22-27; zob. JEHOWA). ALFA I OMEGA Pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu, trzykrotnie użyte w Księdze Objawienia jako tytuł. W Biblii gdańskiej dodatkowo pojawia się on w Objawieniu 1:11, ale nie występuje w tym miejscu w najstarszych greckich rękopisach, m.in. w kodeksach aleksandryjskim, synajskim i Efrema. Z tego względu w szeregu współczesnych przekładów został pominięty. Zdaniem wielu biblistów określenie „Alfa i Omega” odnosi się zarówno do Boga, jak i do Chrystusa, ale uważniejsze przeanalizowanie jego użycia pokazuje, że chodzi tylko o Jehowę. Z pierwszego wersetu Księgi Objawienia wynika, że objawienie dał sam Bóg za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, tak więc tym, który mówi (przez anielskiego posłańca), czasem jest Bóg, a czasem Chrystus Jezus (Obj 22:8). W Apokalipsie (Objawieniu) 1:8 (BWP) czytamy: „Ja jestem Alfa i Omega — mówi Pan Bóg [„Jehowa Bóg”, NŚ] — Ja jestem Tym, Który jest, Który był i Który przyjdzie. Ja jestem wszechmocnym”. Chociaż wcześniejszy werset wspomina o Chrystusie Jezusie, nie ulega wątpliwości, że w wersecie 8 tytuł „Alfa i Omega” określa „wszechmocnego” Boga. W opracowaniu Barnes’ Notes on the New Testament (1974) powiedziano na ten temat: „Nie wiadomo na pewno, czy w tym konkretnym miejscu pisarz miał na myśli Pana Jezusa (...) Nie jest też pozbawione sensu przypuszczenie, że pisarzowi chodziło tu o samego Boga”. „Alfa i Omega” pojawia się ponownie w Objawieniu 21:6, a następny werset wyjawia, kto jest autorem całej wypowiedzi: „Każdy zwyciężający odziedziczy to wszystko i ja będę jego Bogiem, a on będzie moim synem”. Skoro Jezus nazywał swych współdziedziców w Królestwie „braćmi”, a nie „synami”, powyższe słowa musiał wypowiedzieć jego niebiański Ojciec, Jehowa Bóg (Mt 25:40; por. Heb 2:10-12). Omawiany tytuł po raz ostatni występuje w Objawieniu 22:13: „Jam jest Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec”. Ten rozdział Księgi Objawienia wyraźnie zawiera wypowiedzi kilku osób; z wersetów 8 i 9 wynika, że do Jana przemawia anioł, werset 16 odnotowuje słowa Jezusa, w pierwszej części wersetu 17 odzywają się „duch i oblubienica”, a pod koniec wersetu 20 — sam Jan. Dlatego słowa „Alfy i Omegi” z wersetów 12-15 słusznie można przypisać Osobie, do której już dwukrotnie odniesiono ten tytuł — Jehowie Bogu. Zwrot: „Oto przychodzę szybko” z wersetu 12 nie musi oznaczać, że wspomniany fragment dotyczy Jezusa, gdyż także Bóg przychodzi wykonać wyrok (por. Iz 26:21). W Malachiasza 3:1-6 powiedziano, że Jehowa przychodzi na sąd wspólnie ze swym „posłańcem przymierza”. Tytuł „Alfa i Omega” kryje w sobie tę samą myśl, co określenia „pierwszy i ostatni” oraz „początek i koniec” — gdy odnoszą się do Jehowy. Przed Nim nie było ani po Nim nie będzie żadnego wszechmocnego Boga. Kiedy definitywnie rozstrzygnie kwestię swej boskości, raz na zawsze wykaże, iż jest jedynym wszechmocnym Bogiem (por. Iz 44:6). Wobec powyższych faktów Stwórca nie mógł mieć Matki Bożej bo był początkiem i końcem,a kto inaczej naucza jest niedouczony biblijnie.