Napisz co sądzisz o buncie Holdena, głownego bohatera książki "buszujący w zbożu" Proszę ! mam na jutro ;/

"Buszującego w zbożu" poznałam w wieku lat nastu, czyli jak najbardziej odpowiednim i zrobił na mnie wówczas duże wrażenie. Potem sięgałam po niego jeszcze ze 2 - 3 razy (ale też dawno) i książka mi się niezmiennie podobała.  Sprowokowana Twoją recenzją i innymi komentarzami postanowiłam wrócić do tej pozycji po latach - i co? Rozczarowania nie było. Nadal lubię Holdena i nadal lubię tę książkę.  Holden dla mnie jest wrażliwym, wnikliwym obserwatorem, który dostrzega obłudę, głupotę otaczającego go świata dorosłych. Jego kilkudniowe "buszowanie" po Nowym Jorku jest wyrazem niezgody na ten świat. Owszem, zachowanie chłopaka jest niedojrzałe, często szczeniackie, ale taka jest zwykle istota młodzieńczego buntu. Czy naprawdę jego bunt jest głupi i bezcelowy? Z punktu widzenia dorosłych chyba żaden młodzieńczy bunt nie jest mądry...  Holden niesympatyczny? Przeciwnie, to sympatyczny młody człowiek, niesamowicie osamotniony i zagubiony w konformistycznym świecie, rozpaczliwie poszukujący zrozumienia. Dziś byśmy powiedzieli: niedostosowany społecznie. Przybiera czasem maskę zblazowanego łgarza, ale kryje się za nią wrażliwy chłopak - spotkanej w pociągu matce kolegi opowiada o nim jak najlepsze (choc nieprawdziwe) rzeczy, dziewczynce w parku pomaga dokręcić wrotki, w szkole Phoebe ściera ze ścian wulgarne napisy (żeby dzieci nie uczyły się brzydkich słów), mała siostra rozczula go do łez. Czy tak postępuje egoista? Owszem, tłucze przez nieuwagę płytę dla Phoebe (jest wtedy "wstawiony"), ale wywołuje to w nim szczery żal.  Holden oczywiście ma swoje wady, nie jest grzecznym uczniem a la model Giertychowski, ale jest postacią prawdziwą, z krwi i kości, i przez to ciekawą.  Książka ma swój urok mimo upływu lat i ja pod tym jej urokiem nadal pozostaję, choć okres młodzieńczy mam dawno za sobą.     to moje , dostalam z tego 5 plus , jesli hccesz mozesz sobie cos pozmieniac , bo pisalam to rok temu wedlug siebie ;))