To, co istniało jeszcze przed powstaniem naszego wszechświata nazwane zostało Pierwszym Porządkiem. Byt jego długi był i niesamowity, bowiem wszystko co było, jest i będzie złączone było w jedną, świetlistą materię. Jednak potęga jej była jednocześnie ułomnością. Rozrastając się w dumnej piękności materia straciła ciągłość i doszło do Wielkiego Rozdarcia zwanego "Per Errorem". Wtedy to właśnie z największego fragmentu materii powstał Pater- stworzyciel o wielkiej mocy i dobroci, która pozostała w nim na wspomnienie Wielkiego Porządku. On to władzę miał nad materią i według swego uznania i wyobraźni tworzył wszelkie istoty i ciała niebieskie, które do dziś mamy okazję oglądać. Geniusz jego był przeogromny, jednak z braku Wielkiego Porządku czuł się po prostu samotny. Tak też do dzisiaj w ludziach zachowało się jakieś wspomnienie tamtego Wielkiego Porządku: niewielu znajdzie się takich, którzy kochają samotność. W związku z poczuciem wielkiej samotności Pater utworzył sobie zastępy innych stwórców, a każdy odpowiadał za powstanie, czego innego. Nie posiadali oni własnej woli, gdyż w całkowitości należeli do swojego stworzyciela. Jednak twory tworzone przez mniejszych stwórców Paterowi już nie podlegały (z resztą tak on sam zdecydował) i wielu nieścisłości w ich funkcjonowaniu można było się doszukać To, co istniało jeszcze przed powstaniem naszego wszechświata nazwane zostało Pierwszym Porządkiem. Byt jego długi był i niesamowity, bowiem wszystko co było, jest i będzie złączone było w jedną, świetlistą materię. Jednak potęga jej była jednocześnie ułomnością. Rozrastając się w dumnej piękności materia straciła ciągłość i doszło do Wielkiego Rozdarcia zwanego "Per Errorem". Wtedy to właśnie z największego fragmentu materii powstał Pater- stworzyciel o wielkiej mocy i dobroci, która pozostała w nim na wspomnienie Wielkiego Porządku. On to władzę miał nad materią i według swego uznania i wyobraźni tworzył wszelkie istoty i ciała niebieskie, które do dziś mamy okazję oglądać. Geniusz jego był przeogromny, jednak z braku Wielkiego Porządku czuł się po prostu samotny. Tak też do dzisiaj w ludziach zachowało się jakieś wspomnienie tamtego Wielkiego Porządku: niewielu znajdzie się takich, którzy kochają samotność. W związku z poczuciem wielkiej samotności Pater utworzył sobie zastępy innych stwórców, a każdy odpowiadał za powstanie, czego innego. Nie posiadali oni własnej woli, gdyż w całkowitości należeli do swojego stworzyciela. Jednak twory tworzone przez mniejszych stwórców Paterowi już nie podlegały (z resztą tak on sam zdecydował) i wielu nieścisłości w ich funkcjonowaniu można było się doszukać
