Napisz manifest postawy dekadenckiej postaci artykułu programowego (tekst prozatorski)

My i wy – czyli nowe pokolenie wkracza na arenę dziejów I. G Ł ÓWNE Z AGA DNIEN IA L EKC JI ÓW NE AGADNIENIA Zajęcia koncentrują się wokół analizy i interpretacji artykułu My i wy Aleksandra Świętochowskiego. Uczniowie wskażą w nim cechy manifestu pokoleniowego, a to powinno wywołać dyskusję na temat, jak postrzegają oni własne pokolenie, czy mają świadomość pokoleniową i – jeśli tak – jakie są jej główne wyznaczniki. Czytając tekst XIX-wieczny, uczniowie zwrócą uwagę na jego organizację językowo-stylistyczną, fra- zeologię, metaforykę itp. Można też zaproponować konfrontację głównych idei i dążeń pokolenia romantycznego i wstępującego pokolenia postyczniowego. C ELE L EKCJI LEKCJI Uczeń potrafi: ! czytać ze zrozumieniem XIX-wieczny tekst publicystyczny ! w artykule My i wy wskazać cechy manifestu pokoleniowego ! analizować środki stylistyczne zawarte w artykule My i wy ! skonfrontować program pozytywistyczny z ideałami romantycznymi ! wypowiadać się na temat poczucia tożsamości pokoleniowej. U WA G I D OTYCZ ĄCE R EA LIZ AC JI LE KC JI DOT YCZ                EAL IZ               KCJI Zajęcia trwają dwie godziny lekcyjne. Z wiadomościami zawartymi w podręczniku uczniowie zapoznają się w domu. Nauczyciel wykorzystuje metody: gromadzenia pomysłów (kula śniegowa), dyskusji, heurezy, wspólnego tworzenia plakatu. Ś RODK I DYDAKTYCZ NE RODKI Ewa Paczoska, Przeszłość to dziś, cz. II, s. 14–18, 24–25 ! duży arkusz szarego papieru, flamastry, małe kartki ! 9 My i wy – czyli nowe pokolenie wkracza na arenę dziejów ! ewentualnie płyta z nagraniem muzyki romantycznej (do ćwiczenia dramowego w za- kończeniu lekcji), np. Etiuda c-moll op. 10 nr 12 zwana Rewolucyjną Fryderyka Chopina1 P OJ ĘCIA I TE RMINY T ER MINY manifest pokoleniowy, artykuł programowy, artykuł polemiczny, idee romantycz- ne, program pozytywistyczny P RZE B IEG L EKCJI RZEB           LEKCJI 1. Wprowadzenie Nauczyciel prosi uczniów, aby spróbowali wskazać postawy, zachowania, wzorce kulturowe, dążenia itp., które charakteryzują ich własne pokolenie i stanowią o jego odrębności. Powinni zapisać także takie wyznaczniki, z którymi osobiście nie w pełni się identyfikują, ale które uważają za istotne dla obrazu pokolenia. Uczniowie pracują metodą kuli śniegowej: – każdy uczeń na kartce samodzielnie wypisuje 4 takie elementy; – uczniowie łączą się w pary i wspólnie tworzą listę 6 elementów; – pary łączą się w czwórki, które tworzą listy 8-elementowe; – czwórki łączą się w ósemki i uzgadniają listy 10-elementowe. (Liczby są przykładowe i można je skorygować, podobnie jak składy grup. Mogą one wyglądać inaczej, np.: 1 + 3 + 6 + 12). Ponieważ stworzone przez uczniów zapisy zapewne będą miały bardzo różny po- ziom ogólności, nauczyciel powinien zasugerować młodzieży, aby przed odczytaniem spróbowała uporządkować swoje listy, umieszczając sprawy ogólne (np. ważne cele, ideały czy potrzeby) na początku, a sprawy drobne (np. jakieś elementy mody czy gesty) – na ostatnich pozycjach. Po przedstawieniu opracowanych w ten sposób list jest czas na krótką rozmowę na temat wizerunku młodego pokolenia. W dyskusji uczniowie powinni odpowiedzieć na pytania: – Z kim się identyfikują i jak chcieliby się określić? – Czy ich pokolenie da się opatrzyć jakąś etykietką, ująć w jedną formułę? – Czy uważają się za pokolenie racjonalne czy zbuntowane? Idealistyczne czy pragmatyczne? Poszukujące czy bierne? Być może uczniowie stwierdzą, że ich pokolenie nie stanowi jednolitej formacji, że jego wzorce kulturowe i zachowania oraz wyznaczane cele są tak bardzo zróżnicowane, że nie da się ustalić wspólnego mianownika. Nauczyciel zwraca uwagę na to, iż co kilkanaście lat odbywa się zmiana pokolenio- wa, a każde wstępujące pokolenie w jakiś sposób zaznacza swoją obecność, określa się – najczęściej przeciwstawiając się pokoleniu swych rodziców to kawałek mojej prezentacji. pozdrawiam jak coś napisz na priv dam reszte.