Gregor Johann Mendel- czeski zakonnik żyjący w Brnie w XIX wieku. (1822-1884), z wykształcenia przyrodnik, oprócz codziennych zajęć klasztornych zajmował się hodowlą roslin. Uwagę skoncentrował na grochu, którego wiele odmian krzyżował miedzy sobą. W wyniku wieloletnich obserwacji opublikował pracę zapoczątkowującą rozwój nowej dziedziny bilogii- genetyki, nauki o dziedziczności i zmienności. w pracy swej opisał wyniki badań oraz przedstawił oparte na nich tezy. zauważył, ze w wyniku skrzyżowania grochu o kwiatach czerwonych z grochem o kwiatach białych wszystkie rośliny pierwszego pokolenia potomnego (F1) miały kwiaty czerwone. gdy skrzyżował między sobą osobniki pokolenia F1 , to w drugim pokoleniu potomnym nastapiło rozszczepienie cechy ubarwienia: częsć 3/4 kwiatów była czerwona a część 1/4 biała. Stosunek liczbowy kwiatów czerwonych do białych powtarzał się wielokrotnie i wynosił 3:1. I prawo Mendla- tzw. prawo czystości gamet- mówi, że w gametach znajduje się po jednym z pary alleli determinujących określoną cechę. II prawo Mendla- tzw. prawo niezależnego dziedziczenia dwóch cech mówi, że geny alleliczne, tzn. allele należące do dwóch różnych genów dziedziczą się niezależnie od siebie i mogą tworzyć dowolne kombinacje.
