streszczenie "Dusiołek" B.Leśmian. ! Na jutro . Nie zbyt długie i dobre :)

Wiersz „Dusiołek” Bolesława Leśmiana nawiązuje do ludowych wierzeń i baśni. Przewodnim tematem wiersza jest sen Bajdały, prostego chlopa, który w towrzystwie szkapy i wolu odpoczywa pod lasem. Wiersz ma budowę stroficzna. Leśmian zastosował rymy końcowe, żeńskie o układzie aabb, co nadaje utworowi melodyjność i rytmiczność. Odnajdujemy tu także wielorakość środków stylistycznych np. metafory „duszy paskuda”, porównania „Dusiołek jak półbabek”, epitety „pysk (...)ślimaczy”. Język utworu jest potoczny, stylizowany na gwarę wiejska „pysk”, „splunąć”, jednak z elementami języka ludowego „sluchajta”, „olaboga”. &n bsp; Wiersz jest lekki, podejmuje prosta tematykę wiejską. Odwołuje się do ludowości. Leśmiana fascynuje prostota i naturalność świata chłopskiego. Poeta ukazuje życie i obawy prostych ludzi i uważa ze ta wiedza jest źródłem poznania świata i człowieka. &n bsp; Zdarzenia rozgrywa się podczas snu Bajdały. Chłop, zmęczony zapewne praca, kładzie się pod lasem, by odpocząć, niedługo potem zapada w sen. Sen jego jest pełen obaw i nie pokoju w końcu „wylazł z rowu Dusiołek” i począł dusić Bajdałę siadając mu na piersi. Dusiołek w tym utworze jest symbolem zła, ukazuje się Bajdale jako senna zmora. Zło jest wszechobecne i atakuje wtedy, gdy najmniej się tego spodziewamy, gdy jesteśmy słabi, tracimy czujność. Sytuacja ta w utworze Leśmiana jest przedstawiona w sposób groteskowy. Będzie wielokrotnie wzbudzała w czytelniku śmiech z prostoty chłopa i jego dziwnych wyobrażeń. Jest to jednak gorzka prawda o tym, że na świecie istnieje zarówno dobro, jaki zło. Sam Bajdala zaś zwraca się do Boga ze skarga że stworzył zło.