Długie nogi ma nasz bociek, By z żab nie miał ze sto pociech. Gdyby one tak zechciały, By go na śmierć załechtały. Dzób też długi,pewnie po to, By nie musiał klękać w błoto. Ropuch gdy się o ,tym dowie, Będzie pukał się po głowie.
Pies czy kot, Mucha czy żyrafa, zna na pewno niejednego ptaka. A ptak taki wieści roznośi z wioski do miasta, z miasta do wioski i zaczynają się ploty zwierzęce; kto, z kim, dlaczego.? mucha brzęcze... Dlaczego, jak i co.? wypaliła żyrafa, widząc juz odlatującego ptaka Ptak, ów leci niestrudzony, wieści zanieść do swej żony, podlatuje to gniazdeczka i rozkręca się bajeczka. Żona juz te wieści znała, Od samego rana, powiedział jej o tym ów lis, niedorajda Az gospodyni w gospodzie u padła chleba pajda. Roznosiły się po świecie wieści, jak to bocian z polesia, Spotkał bajkowego czesia Czesio ładnie sie przywitał i zasadził mu z kopyta. Bocian toczył się niedbale, przez polesię prawie całę. Mijał góry, łąki lasy, aż znalazły go dwa grubasy Myślał tłuścioch, że to kurczak, zapowiedział - będzie uczta wrzócił boćka na ruszt cały z palmy spadły dwa banany I mimo iż moj wierszyk jest krótki, chaotyczny i głupiutki, wierzę, że się wam spodoba, ups, rozpadła się gospoda .!
