W 997 roku miała miejsce tragicznie zakończona misja biskupa Wojciecha w Prusach. Bolesław wykupił zwłoki męczennika i postarał się o uznanie Wojciecha świętym. Bolesław zadbał o utworzenie biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu, jaki i arcybiskupstwa w Gnieźnie. W 1000 roku doszło do zjazdu w Gnieźnie. Pielgrzymka cesarza Ottona III była bardzo ważnym krokiem w stosunkach międzynarodowych Polski. Kraj Bolesława uznany został za kolejną potęgę chrześcijańską i włączono go do planów cesarza o utworzeniu państwa uniwersalnego (Galia, Germania, Italia, Słowiańszczyzna). Chrobry otrzymał od Ottona insygnia w postaci diademu i włóczni św. Maurycego, co równało się ze zgodą cesarza na koronację polskiego władcy. Jednak tuż po spotkaniu w Gnieźnie Otton III zmarł, a Polska weszła na drogę wojny z Niemcami. Wojny przebiegały w trzech etapach: -1002-05 - Bolesław zajął Milsko, Łużyce i Miśnię, a w 1003 Czechy Morawy i Słowację. Odmowa złożenia cesarzowi Henrykowi II hołdu z Czech spotkała się z atakiem Niemców na Polskę. Dotarli oni pod Poznań, gdzie zawarto pokój, na mocy którego Bolesław utracił większość zdobytych ziem. -1007-13 - Chrobry zajął Milsko i Łużyce. Po dość długich walkach cesarz na mocy pokoju w Merseburgu oddał te ziemie Bolesławowi jako lenno. -1015-18 - Polska skutecznie obroniła swoich granic przed agresją Niemców, zakończona pokojem w Budziszynie. Polska utrzymała Milsko i Łużyce, a w Miśni cesarz zobowiązał się osadzić margrabiów przyjaznych Polsce. Ponadto Chrobry otrzymał wsparcie na wyprawę kijowską. W 1018 Bolesław wyruszył na Ruś Kijowską, która została ograbiona, a na tronie zamiast obalonego Jarosława Mądrego Bolesław osadził swojego zięcia Świętopełka. Ponadto do Polski przyłączono Grody Czerwieńskie, utracone przez Mieszka. Tuż prze śmiercią w 1025 roku Bolesław Chrobry koronował się na pierwszego króla Polski. Stał on się od tej pory "pomazańcem bożym" panującym z woli Boga.
