Wybuch działań wojennych w sierpniu 1914 r. tchnął nowe życie w sprawę polską. Po raz pierwszy od 1762r. Berlin był w stanie wojny z Petersburgiem. Solidarność mocarstw rozbiorowych została przełamana. Polska stała się sceną, na której Rosja i państwa centralne musiały stoczyć walkę o ciała i umysły swoich poddanych. Zarówno car, kajzer austriacki, jak i cesarz król przewyższali się nawzajem w obietnicach i proponowali coraz większy stopień autonomii. Chociaż perspektywa walk bratobójczych była przerażająca, bierne oczekiwanie poprzednich dziesięcioleci przemieniło się w żar oczekiwania i realnych perspektyw odzyskania niepodległości. Wszędzie tam, gdzie możliwa była działalność polityczna, powstawały nowe polskie organizacje, oczywiście związane z odpowiednią opcją polityczną. I.PROROSYJSKA – Narodziła się w środowisku Ligi Narodów i Endecji. Jej autorem był główny teoretyk stronnictwa Roman Dmowski. Polityczne sympatie były kierowane w stronę Rosji i państw ententy. Zdaniem Dmowskiego Rosja najmniej zagrażała polskości i nie należało jej drażnić. W związku z tym autonomia przyszłej Polski miała być osiągana stopniowo za pomocą legalnych działań w parlamencie – Dumy. Celem było zjednoczenie wszystkich ziem polskich pod berłem cara, to miało prowadzić do autonomii, a następnie do niepodległości. II.ORIENTACJA PROAUSTRIACKA – LOJALISTYCZNA Jej zwolennikami byli galicyjscy konserwatyści, którzy chcieli zachować lojalność wobec państwa austriackiego i dlatego początkowo nie myśleli o niepodległości. Tu narodziła się koncepcja trialistyczna, która zakładała przyłączenie Królestwa Polskiego do Galicji i przekształcenie monarchii dualistycznej w trialistyczną. Austria, Węgry i Polska miały w niej istnieć na równych prawach, a za największą przeszkodę w realizacji tego celu uznano Rosję.
Siły zbrojne orjentacji prorosyjskiej? PILNE!!! to jest z zakresu 1 Wojny światowej
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź