Moim ulubionym miejscem jest sad mojej cioci. Uwielbiam tam przebywać szczególnie na wiosnę, kiedy przyroda budzi się do życia. Jest tam mnóstwo drzew, a przy ogrodzeniu rośnie piękny, ciemnozielony żywopłot. Kiedy byłam mniejsza, założyłam tam nawet własną grządkę z kwiatkami, ale po pewnym czasie ciocia zamieniła ją na część rekreacyjną. Działka jest tak duża, że bardzo często organizujemy tam grille i ogniska, a także rodzinne uroczystości. Odbywa się to w lecie, gdy jest ciepło i można całą noc przesiedzieć na dworze. Na końcu sadu znajduje się mały staw, którego otaczają liczne kwiaty - samosiejki. Bardzo lubię ten dziki krajobraz, który jest zupełnym przeciwieństwem sposobu bycia mojej cioci. Dba ona o cały sad, a tylko ten skrawek na końcu żyje własnym życiem. Jestem jej za to wdzięczna, bo czuję tam prawdziwą bliskość z naturą. Wielu ludzie zastanawia się, czemu taka towarzyska dziewczyna jak ja, ucieka na sam koniec sadu i potrafi siedzieć tam godzinami. Otóż uciekam tam od normalnego życia, do marzeń, planów i przyszłości. Uwielbiam tam leżeć na trawie i czuć spokój, słyszeć śpiew ptaków. To bardzo mnie relaksuje i pomaga zapomnieć o stresie, kłopotach, obowiązkach i o wszystkim z czym sobie nie radzę.
