Referat na tem Ł Muyzka XX wieku Blagam szybko

Historia muzyki polskiej obejmuje wszystkie epoki od średniowiecza po czasy współczesne. Pierwszą kompozycją w języku polskim jest pieśń weselna "Oj Chmielu, Chmielu". Pierwszą kompozycją polską której znany jest autor to utwór muzyczny z XIII wieku Gaude Mater Polonia (łac. Ciesz się, Matko Polsko) a jest nim Wincenty z Kielczy. Kompozytorzy polscy spełniali ważną rolę w kulturze europejskiej i światowej. Pierwszym znanym z imienia kompozytorem polskim był Wincenty z Kielczy. Wiele utworów z I poł. XVI wieku znajduje się w tabulaturach organowych: Jana z Lublina i z kościoła św.Ducha w Krakowie. Najbardziej znaczący kompozytorzy renesansowi ("Złoty wiek kultury polskiej") to: Mikołaj Gomółka, Wacław z Szamotuł, Marcin Leopolita czy Jakub Polak. W baroku muzykę instrumentalną komponowali m.in. Mikołaj Zieleński, Marcin Mielczewski i Adam Jarzębski. Twórcą dzieła uznawanego za pierwsze polskie oratorium ("Audite mortales") jest Bartłomiej Pękiel. W drugiej połowie XVIII wieku wielu kompozytorów pisywało utwory patriotyczne, motywowane ówczesną sytuacją Polski. Tak utworem była m.in. "opera", a właściwie wodewil z mówionymi tekstami Wojciecha Bogusławskiego i piosenkami Krakowiacy i górale, do których muzykę skomponował Jan Stefani, wystawiona w 1794 roku w Warszawie. Najbardziej znanym na świecie polskim twórcą jest Fryderyk Chopin, kompozytor utworów fortepianowych, których znaczenie wykracza poza ramy romantycznej stylistyki. Ogólnoświatowy posłuch miały także polonezy Michała Ogińskiego, a na europejskich muzycznych salonach często gościły takie postacie muzyki polskiej jak Józef Elsner czy Karol Kurpiński. Światową sławę zyskał także romantyczny wirtuoz i autor utworów skrzypcowych Henryk Wieniawski, kompozytor, pianista i polityk Ignacy Jan Paderewski, oraz wszechstronny kompozytor muzyki scenicznej i koncertowej Karol Szymanowski. Twórcą polskiej opery narodowej stał się Stanisław Moniuszko, uważany (obok Ignacego Dobrzyńskiego) za najwybitniejszego kompozytora polskiego XIX wieku po Chopinie. Szerokie uznanie w dziedzinie symfoniki zdobył Mieczysław Karłowicz (uczeń innego wybitnego polskiego kompozytora - Zygmunta Noskowskiego) określany jako "ojciec polskiego poematu symfonicznego". Natomiast w twórczości przede wszystkim pieśni i dzieł muzyki kameralnej na międzynarodowy rynek muzyczny wkroczył organizator życia muzycznego Władysław Żeleński (ojciec Tadeusza Boy-Żeleńskiego). Do pomoniuszkowskich wybitnych kompozytorów należeli także m.in. dwaj słynni lwowiacy: Jan Gall i Stanisław Niewiadomski. W drugiej połowie XX wieku międzynarodowe uznanie zdobyli Grażyna Bacewicz, Witold Lutosławski, Tadeusz Baird, Kazimierz Serocki, Włodzimierz Kotoński, twórca muzyki chóralnej śpiewanej na całym świecie Andrzej Koszewski, a także współtwórcy awangardy Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki, Witold Szalonek oraz słynący głównie z muzyki filmowej, autor utworów symfonicznych Wojciech Kilar. Następne pokolenia twórców reprezentują: urodzeni na przełomie dekady lat trzydziestych i czterdziestych Tomasz Sikorski, Zygmunt Krauze, Krzysztof Meyer, Marta Ptaszyńska, Elżbieta Sikora, urodzeni w latach pięćdziesiątych: Andrzej Krzanowski, Eugeniusz Knapik, Aleksander Lasoń, Paweł Szymański i Stanisław Krupowicz, oraz młodsi Hanna Kulenty, Paweł Mykietyn, Agata Zubel, Aleksandra Gryka. Znaczące sukcesy polscy muzycy osiągnęli w dziedzinie muzyki jazzowej, tworząc oryginalny styl określany często mianem polskiej szkoły jazzu. Zwłaszcza w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku polska muzyka jazzowa cieszyła się dużym uznaniem w kraju i poza granicami. Do grona artystów o międzynarodowej sławie należą Krzysztof Komeda, Adam Makowicz, Tomasz Stańko, M.urbaniak. W okresie PRL duże znaczenie miał międzynarodowy festiwal  odbywający się w Warszawie, będący wydarzeniem bezprecedensowym we wschodniej Europie. Polska posiada znaną na całym świecie scenę metalową. Z polskich zespołów największą popularność na świecie zdobyły m.in Vader, Decapitated, Vesania, Hate oraz Behemoth. Obecnie polska muzyka , poza użyciem J.polskiego oraz w niektórych przypadkach charakterystycznych idiomów melodycznych i rytmicznych polskiej muzyki ludowej, nie różni się w istotny sposób od muzyki popularnej innych krajów, a jej zasięg poza nielicznymi wyjątkami odnosi się wyłącznie do rynku krajowego.