Drogi Werterze! Na wstępie mego listu chciałabym wyrazić mój ogromny żal po Twojej śmierci. Nie rozumiem Twojego postępowania, nie mogę pogodzić się z myślą, że Ciebie już nie ma. Byłeś dla mnie bardzo bliskim człowiekiem, lecz nigdy nie śmiałabym przypuszczać, że darzysz mnie uczuciem tak pięknym jak miłość, a tym bardziej nie pomyślałabym, iż z mojego powodu możesz odebrać sobie życie. Ach Werterze.. czemuś to uczynił? Nie mogłeś powiedzieć mi o swoich odczuciach? Twoje wizyty w moim domu musiały być dla Ciebie istną torturą... dopiero teraz rozumiem jak bardzo mnie kochałeś. Lecz nigdy nie dałeś mi żadnego znaku, żadnego powodu, abym mogła myśleć, że mnie miłujesz. Ciężko jest mi żyć z myślą, że z mojej przyczyny odebrałeś sobie życie, gdybyś mnie szczerze kochał nie zmusiłbyś mnie do takiego cierpienia. Jednakże z uwagi na moją sympatię do Ciebie, będę modlić się, aby Miłosierny Ci przebaczył i przyjął do Królestwa Niebieskiego. Mam nadzieję, że teraz już nie cierpisz... Twoja przyjaciółka Lotta.
