„Księga Hioba” porusza problem ludzkiego cierpienia i nieszczęścia. Główny bohater - Hiob - był ojcem dziesięciorga dzieci, posiadaczem ogromnego majątku, człowiekiem sprawiedliwym i uczciwym, cieszącym się powszechnym szacunkiem wśród ludzi oraz przyjaźnią Boga. Pomimo tego Bóg wystawił jego wiarę na próbę, ciężko go doświadczając - Hiob stracił majątek, zmarły jego dzieci. Hiob jednak nie odwracił się od Stwórcy, lecz „ ...wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł:(1, 20): "Nagi wyszedłem z łona matki / i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! (1, 21)" . Nawet dotknięty straszną chorobą - trądem, nadal trwał w miłości do Boga, mówiąc: „Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?” (2, 10). Pomimo straszliwego cierpienia i niesprawiedliwości, jakiej doświadczył, Hiob nie utracił wiary. Za tę wierność Bogu Hiob został przez Niego hojnie nagrodzony - odzyskał utracony majątek, doczekał się jeszcze liczniejszego potomstwa i żył w szczęściu do późnej starości. "Księga Hioba" uczy, że nie wolno załamywać się przy najgorszych nawet nieszczęściach i cierpieniach, gdyż one przemijają, a my - prędzej czy później - zaznamy życia w dostatku i szczęściu.
