Skawiński uważał książkę A. Mickiewicz pt. "Pan Tadeusz" jako skarb, ponieważ większość życia spędził na obczyźnie i zapomniał o swojej narodowości, otrzymując książkę powróciły wspomnienia, które zanikały spędzając czas w Latarni (W Aspinwall), po utracie pracy (Latarnika) została mu tylko ona, książka przypominająca Polskę.
Starzec uważał tęksiążkę za skarb, ponieważ przez większość czasu nie miał styczności z polskim.
Mówi to o tym, że starzec poczuł miłość i olbrzymiom tęsknotę do swojego narodu. Mimo, iż dzielił go od ojczyzny duży kawał drogi wciąż pałał radością z dumy, że jest polakiem.
