Przed wyruszeniem do Kornwalii, Brangien otrzymała od królowej mały dzban wina zmieszanego z ziołami. Napój ten wypity przez dwoje ludzi miał ich związać wielką i nieprzezwyciężoną miłością. Brangien miała podać czarodziejskie wino Markowi i Izoldzie w dniu ich wesela. Podczas podróży statek zatrzymał się przy jakiejś wyspie. Marynarze wysiedli, zaś na pokładzie pozostała jedynie pogrążona w żalu i tęsknocie za ojczyzną królewna wraz z młodą służącą oraz Tristan, próbujący pocieszać Izoldę. Dokuczało im pragnienie. Służąca w poszukiwaniu jakiegoś napoju natknęła się na dzban z winem schowany przez Brangien. Tristan i Izolda wypili napój, który natychmiast zadziałał. Brangien zorientowała się, co się stało, ale jej prośby i nalegania, aby zakochana para walczyła z rodzącym się uczuciem, pozostały bez odpowiedzi. Przez trzy dni Tristan - widząc, co się z nim dzieje - próbował bezskutecznie przetłumaczyć samemu sobie, że nie wolno mu darzyć uczuciem kobiety, która ma się stać małżonką jego ukochanego wuja i króla. Izolda zaś równie bezskutecznie próbowała wskrzesić dawną nienawiść do Tristana. Po trzech dniach zmagań wyznali sobie miłość i już do końca podróży przebywali wyłącznie w swoim towarzystwie zgłębiając miłosne rozkosze.
