Omów początki państwa polskiego wykorzystując m.in. dwa przykłady badań archeologicznych.     Pilne !

Złoża soli położone są na wysokości 900–1200 m n.p.m., czyli przynajmniej 450 metrów nad lustrem wody jeziora Hallstatt. Ciągną się one wzdłuż północnej krawędzi Alp i zawierają 45% soli, przy czym złoża wydobywane w okresie halsztackim miały aż 70–84% zawartości czystej soli. Historia badań nad tą kopalnią sięga pierwszej połowy XIX wieku. Była ona badana w latach 1824–1831, 1846–1863, 1937–1939. Eksploatację złóż metodą górniczą zaczęto już w połowie VIII wieku p.n.e. i kontynuowano ją aż po czasy nowożytne. Kopalnia składa się z trzech grup wyrobisk: zachodniego, wschodniego i północnego.   Na grupę zachodnią składa się 20 zespołów znalezisk, zajmujących około 72 tysięcy m². Długość wyrobisk w tej grupie to 1400 m, zaś najgłębsze miejsce znajduje się około 330 m poniżej powierzchni. Ta część kopalni jest jednak obecnie niedostępna. Z kolei na grupę wschodnią, która jest położona na wysokości 885–985 m n.p.m., składa się 25 zespołów znalezisk. Długość jej chodników wynosi 1600 m, a najgłębszy punkt znajduje się na głębokości 200 m pod powierzchnią. W 1734 roku w wyrobisku o nazwie Klib-Werk odkryto zakonserwowane w soli zwłoki prehistorycznego górnika, które następnie pochowano na cmentarzu w Hallstatt.