Pieśń legionów polskich we Włoszech pt.: „Jeszcze Polska nie umarła” została ułożona przez Józefa Wybickiego we Włoszech, w Reggio między 16 a 19 VII 1797 roku dla uświetnienia uroczystości pożegnania odchodzących z miasta legionistów i generała Jana Henryka Dąbrowskiego, udającego się na spotkanie z Napoleonem. Została wówczas także po raz pierwszy odśpiewana (prawdopodobnie przez autora) na przyjęta odtąd podlaska melodie ludową, zbliżoną do mazurka (autorstwo muzyki długo mylnie przypisywano Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu, twórcy przepięknego poloneza pt.: „Pożegnanie Ojczyzny”, który jest często grany na rozpoczęcie „studniówki”). Tekst został napisany jasnym językiem, przy użyciu oszczędnych środków stylistycznych; wyrażał bowiem nadzieje legionistów, zarówno oficerów, jak i prostych żołnierzy, związane z odzyskaniem niepodległości.
