Mały, szary człowiek żył w wielkim, szarym wraz ze swoją żoną i dziećmi. Pewnego razu postanowił wybrać się na spacer ze swoją rodziną. Idąc po lesie podziwiali naturę. Wszyscy byli bardzo szczęśliwi i zachwyceni wspólnie spędzonym dniem, gdyż zdarzało się to bardzo żadko. ZApomnieli o otaczającym ich szarym świecie. Nagle zadzwonił telefon szarego człowieczka. Na wyświetlaczu pojawił się numer wrednej szefowej. Biedny szaraczek musiał zostawić swoj rodzine i udać się do pracy. Wszyscy wrócili smutni do domu. I tak będą wyglądać niedzielne dni XXI wieku...
Mały, szary człowiek obudził się jak co rano w mieście pełnym innych małych, szarych ludzi. Przez krótką chwilę w jego myślach zabłysła myśl, by wreszcie coś zmienić w swoim życiu. Coś, co było jednak tak nieuchwytne, że myśl zaraz przyblakła i zgasła. Więc jak co rano mały, szary człowiek zjadł śniadanie - przy którym przeczytał codzienną gazetę - ubrał się i wyszedł do pracy. Do zwykłej, nieciekawej, szarej pracy... Po spełnionym obowiązku mały czlowiek wrócił do domu, do czterech ścian. I nim położył się spać, znowu pomyślał przez chwilę, by coś wreszcie zmienić w swoim szarym życiu. Niestety, zbyt krótko pomyślał... Monotonia codziennego szarego życia już zbyt mocno go wciągnęła, by był zdolny się z niej wyrwać. A jutro, jak co rano, mały szary człowiek zacznie swój kolejny szary dzień...
