W Niemczech od czasów po pierwszej wojnie światowej panował kryzys gospodarczy oraz polityczny. Niestabilność polityczna charakteryzowała się przewrotami, puczami czy częstymi manifestacjami jakie dotykały państwo. Zamieszki powodowane przez komunistów były mozna powiedzieć na porządku dziennym. Ruchy separatystyczne, równie dawały się we znaki. Jednak największym problemem był kryzys gospodarczy zapoczątkowany w Stanach Zjednoczonych, który w szybkim tempie ogarnął cały świat. Dodatkowo reparacje wojenne nałożone przez państwa ententy na nową Republikę Waimarską, spowodowały niewydolność gospodarki tego państwa. Gigantyczne sumy pieniężne, przekazywane państwom zwycięskim, oraz kilka wymuszonych umów międzynarodowych (np. kupno węgla od Polski po zawyżonej cenie), dobiły już i tak ledwo przędącą gospodarkę weimarską. Z czasem brak spłacania rat, spowodował reakcję ze strony Francji, jaką było zajęcie zaglębia przemysłowego Ruhry. To był praktycznie ostateczny cios. Z dnia na dzień ludzkie oszczędności zaczęły tracić na znaczeniu, szalała hiperinflacja na niespotykaną dotąd skalę. To co kiedyś wystarczało na kupienie samochodu, nastepnego dnia mogło ledwo starczyć na bochenek chleba. Jeden dolar, kosztował tysiące, miliony a z czasem miliardy i biliony marek. Żydzi oskarżani byli o pławienie się w luksusie, podczas gdy "prawdziwi obywatele" nie mogli powiązać końca z końcem. Adolf Hitler, początkowo informator bojówek SA, dzięki swoim przekonaniom i znakomitemu oratorskiemu talentowi, szybko stał się bardzo popularną postacią w DAP (Deutscher Arbeiter Partei). Głosił radykalne zmiany w polityce i gospodarce kraju. Kardynalnymi punktami jego przemów była walka z komunistami i przywrócenie silnej władzy charakterystycznej Rzeszy Niemieckiej, która była przeciwieństwem wymuszonej przez zwycięskie państwa demokracji panującej w kraju. Dodatkowo jego nienawiść do żydów, również trafiła na podatny grunt. Ludzie byli skłonni obarczyć winą za wszystko tych, którzy od zawsze byli pariasami ich społeczeństwa. Brak silnej armii i upokarzajacy traktar wersalski, powodowały oburzenie społeczeństwa przywykłego do życia w kraju, który od zawsze był liderem światowej polityki. Adolf Hitler, z zamiłowania malarz, utrafił także w sedno nacjonalistycznych zapędów niemieckiego społeczeństwa. Jego ciągłe powoływanie się na mitycznych bohaterów narodu germańskiego, takich jak Lohengrin czy Parsifal oraz podkreślanie zasług Niemców dla świata, wzmagało uczucie silnej dumy narodowej, od zawsze towarzyszącej Niemcom. Ideologia, którą ukształtował końcowo przebywając w więzieniu, zakładała i uzasadniała także istnienie pragermańskiej rasy panów, kasty rządzącej, stworzonej do władzy, oraz ras neutralnych i podrzędnych, m.in. żydów czy romów. Uzyskanie poparcia społeczeństwa, radykalnymi poglądami i ich sukcesywnym wykonywaniem nie było jednak wszystkim. Adolf Hitler zdobył znakomitą większość w Reichstagu, za pomocą sprytnej manipulacji politycznej, oraz zaburzania harmonogramu obrad weimarskiego sejmu. Po przejęciu urzędu kanclerza, a następnie połączeniu go z stanowiskiem prezydenta, stworzył posadę Führera, którą sam objął, oraz przywrócił nomenklaturę przedwojenną, tj. nazwał państwo Rzeszą, w tym wypadku trzecią (sukcesywnie po drugiej, za rządów Bismarcka). Kontynuował łamanie postanowień wersalskich, zwiększył i drastycznie wzmocnił armię. Poprzez zastraszania i zabójstwa pozbył się opozycji politycznej, która miałaby jakiekolwiek szanse zagrozić jego pozycji. Podsumowując, poprzez skuteczną politykę zewnętrzną, przynoszącą dumę narodowi, stworzenie silnej i stabilnej gospodarki, wyprowadzenie kraju z kryzysu, odtworzenie armii, pozbycie się opozycji, stworzenie wizerunku dobrego i pomocnego państwa narodowo-socjalistycznego, zniszczeniu rewolucjonistycznych komunistów odchodzących od pamięci narodowej i zmienienia świadomości ludzkiej o własnej historii, a także pozbyciu się znienawidzonych przez część społeczeństwa żydów, Adolf Hitler zyskał niebotycznie wielkie poparcie w kraju. Niemcy prowadzeni silną ręką, uznali go za swego lidera i wodza, a dla własnego narodu byli wstanie zrobić wszystko. Należy także pamiętać, że nikt wtedy nie miał pojęcia, do czego posunie się Hitler podczas wojny, a nikt nie brał pod uwagę takich zbrodni.
