Skawiński to żołnierz, patriota, wypędzony z kraju w okresie zaborów. Bardzo kochał ojczyznę i wszelką działalnością chciał się przyczynić do odzyskania przez nią niepodległości. Nie widział kraju od wielu lat. Walczył na różnych frontach, by pomóc sojusznikom Polski. "Pan Tadeusz" to utwór, który powstał dla takich ludzi jak Skawiński. Mickiewicz opisuje piękno kraju, aby przypomnieć obraz ojczyzny wypędzonym i zesłanym na przymusowe emigracje. Folwark szlachecki doby XVI wieku, sejmiki, obyczaje typowe dla słowiańskiej części Europy, architektura, krajobrazy, wszystko było esencją polskości i przypominało emigrantom piękno ojczyzny. Skawiński był niezwykle poruszony obrazem, który stanął przed nim jak żywy. Czuł, jakby znów znalazł się w ukochanym kraju, czytając "Pana Tadeusza". Wzruszenie i prawdziwe szczęście owładnęło latarnikiem. Czytał lekturę bez opamiętania, chcąc poczuć się jak na ziemi ojczystej. Jednak kiedy skończył czytać "Pana Tadeusza", czar prysł. Skawiński zdał sobie sprawę ze swojego położenia. Znalazł się niezwykle daleko od ojczystego kraju a piękno, opisywanie w epopei narodowej, zostało stłamszone przez zaborców i nie powróci. Złość i rozpacz targały starym żołnierzem, by w końcu przerodzić się w nieopisany smutek. Mam nadzieję, że to Ci nieco pomoże. Pozdrawiam.
